ABİMİN ARKADAŞI (TEXTİNG 18+)

42 BÖLÜM

Bazı Gerçekler acı verici olur. Benim çok gerçeğim çok acım vardı.

Saçlarımı okşayan parmaklarla bir gülümseme oluştu dudaklarımda. İpek saçlarımın arasında gezinen parmaklar beni güzel diyarlara yolcu ediyordu.

"Demir"

İsmi dudaklarımdan bir şiir gibi döküldü. Cevap vermeyince dahada güldüm. Benimle oynuyordu. Çok özlemiştim onu. Kolları arasında olmak çok güzeldi. Adeta bir bulutun üzerindeydim.

"Demirr"

Saçlarımın içinden çıkan parmaklar yanaklarıma değdiğinde mırıldandım. Yanaklarımda dolaşan avuç içi o kadar naif hareketler ediyordu ki kendimi pamuk gibi hiss etdim.

Yanaklarımdan çekilen parmaklarıyla beraber kendiside beni saran bedeniyle kalktı yanımdan. Boşluğa düşer gibi olduğumda kaşlarım çatıldı. Nereye gidiyordu? Daha yeni kavuşmuştuk.

"Demir gitme"

Olduğu yerde bir süre kalıp gözlerime baktı zifri karanlık gözleriyle. Daha sonra arkasını döndü. O an kalbimde anlamladıramadığım bir korku oluştu. Titredim. Sarsıldım. Ama yıkılmadım. Çünkü umudumu yitirmedim.

"Gitme demir, lütfen"

Açılan kapıyla arkasını dönerek gözlerimin içine baktı. Sanki ona büyük haksızlık yaptığımı bilerek anlayarak baktı gözlerime. Özlemle baktı. Kırgınlıkla baktı. Kalbim yeniden kendini kapatdı sanki bütün kapılara.

"Demir gitme"

"Demir?"

"Demir dur"

Ard arda söylediğime rağmen odadan çıkıp ortadan kayb oldu. Ve oda karanlığa boyandı. Göz gözü göremez hale geldi. Nefeslerim sıkılaşırken derin nefesler almaya başladım. Elimi kalbime götürmek istiyordum ama sanki birisi kolumdan sıkı sıkıya tutmuştu.

"Demir"

Sesim çıkmıyordu sanki. Beni duymuyordu. Geri dönmüyordu. Nefeslerim sıklaşırken kalbim gümbür gümbür atıyordu. Sanki yerinden çıkmak istiyordu. Daha sonra bir şey oldu.

Sarsılarak gözlerim kocaman bir şekilde uyandım. Nefeslerim düzene girirken kalbim kayb olmuştu. Rüyamıydı? Tüm olanlar rüyamıydı şimdi? Ben ona gitmemişmiydim? Kolları arasında uyumamışmıydım?

"Gece kendine gel gece?"

Kulaklarıma ulaşan tanık sesle bileklerimdeki parmaklar gevşedi. Karşımda korku içinde bana bakan aydanı gördüğümde içim burkuldu. Gözlerim anında dolarken kendimi tutamayarak ağlamaya başladım.

Hıçkıraklarım odayı doldururken aydan kollarını boynuma sardı. Sırtımı okşayarak birşey söylemeden devam etdi sarılmaya. Onun kolları arasındayken nasıl olurdu şimdi odamda ola bilirdim?

"Sakinleş kızım geçti" ağlamam dinmiş sadece iç çekiyordum. Başımı aydanın omzundan kaldırmak gibi bir hareketde bulunmadım. Öylece kaldım iç çekerek. Aydan'sa sırtımı okşayarak derdime ortak oldu.