GÖREV ADI : İMKANSIZ AŞK

YAŞAM MÜCADELESİ

"Abi! "

Vücudum artık acılara dayanmıyordu. Kendimi artık karanlığa teslim etmiştim. Aydınlığa ne zaman kavuşacağımı bilmeden.

Vücudum dayanılmaz bir acı vardı. Biri bana sesleniyordu ama sesi çok boğuktu. Algılayamıyordum tek gördüğüm şey karanlık bir odaydı bir pencere vardı oraya doğru yürümeye başladım kendimi karanlığa teslim ettim.

Yusuf'un anlatımı

Asena bir kriz geçiriyordu, dedesinin söylediği sözler travmasını tetiklemiş olmalıydı. Beyni ona ailesinin işkence edildiği zaman ki haykırışlarını hatırlatıyor olmalıydı.

Asena avluda yere çökmüş kullaklarını kapatmış bağırıyordu. Annesinin sesini duyuyor olmalıydı. Asena eliyle kendine vurmaya başlamıştı. Hemen yanına Asel ve Selin koşmuştu sanki vücudum beynim donmuş gibiydi.

Asel Asena'ya müdahale etmeye çalışıyordu ama nâfileydi hiçbir işe yaramıyordu.

"Ne duruyorsunuz orada yardım etsenize! tuttun kollarından kendine vurmasın kriz geçiriyor bilinci yerinde değil! Ambulansı arayın çabuk! "

Asel bize bakmıştı

"Sirk mi oynatıyoruz burada ne dikiliyorsunuz!? Ayaz ambulansı ara! "

Aramızda ilk konuşan Ayaz olmuştu.

"T-tamam arıyorum! "

Selim abi ve hüseyin de Asena'nın yanına çökmüş ellerini tutuyorlardı. Eren'in elini omzuma atması ile olayın şokunu atlatmış kendime gelmiştim.

"Yusuf abi iyi misin? "

"İ-yiyim koçum bir an beynim durdu ambulansı aradın mı Ayaz ne zaman gelirler!? "

Asena'nın yanına koştum Hüseyin , Selim abi ve Selin yanında kaldırdım. Asena'ya sıkıca sarıldım.

"Asena sakin ol güzelim geçti hepsi geçti"

Saçını okşayıp sakinleştirmeye çalıştım ellerini tutmak işe yaramıyordu.

"Güzelim yapma sakin ol geçti hepsi geçti. Ailen acı çekmiyor iyiler onlar "

Asena sanki sağır olmuş gibiydi tepki yoktu. Kafasına vurmaya devam ediyordu. Ellerinden tutmuştuk

"Ne dikiliyorsunuz orada Ağalar bu kız sizin kanınızdan değil mi!? Ne diye izliyorsunuz böyle!? "

Selinin gür sesi avluyu inletmişti.

Behram ağa kalbini tutmuştu Asel yanına ilerleyip ona yardım etmeye çalışıyordu. Sâdece bir dakika dikkatimizi oraya vermemiz ile Asena ayağa kalkıp koşmaya başlamıştı.

"Asena dur! "

Durmuyordu çok hızlı koşuyordu. Dar bir sokağa girmişti çok kalabalıktı sokak onu kaybetmiştim. Arkamızdan Asena'nın amcası da geliyordu önümüze geçmiş sanki Asena'nın nereye gideceğini biliyordu.

Onu takip etmiştik koskocaman ama yandığı belli olan bir konağa gelmiştik tüm katları odaları gezmiştik hepsi kül olmuştu ama tek bir oda hariç Asena'nın odası yazan bir kapı ve tamamen lila pembe konseptli oyuncaklarla dolu bir oda içersinde bir sürü çocukluk fotoğrafları vardı.

Fotoğraftaki herkesin yüzünde gülücükler saçıyordu mutlu oldukları çok belliydi. O odadan çıkmıştık.

"Asena burada da yok! Emin misiniz burada olduğuna? Tüm katları odaları gezdik yok! "

"Arka bahçeye bakmadık kesin oradadır."

Bu seferde arka bahçeye gitmiştik. Kapısının anahtarı kırıktı demek ki Asena buradaydı koşarak bahçeye girdim.