"Kızım iyi misin?"
Başımı salladım. Annemin telaşlı ve abartma halleri.
"Seni İzmir'e götürmek istiyorum."
Babama baktı ve "Belli ki İstanbul sana kötü gelmiş" dedi.
"Anne asıl İstanbul bana iyi geldi. Miren ile aynı evde kalmayacağımı sende biliyorsun."
"Biliyorum bu yüzden üst katımızda senin için bir ev tuttum. Yani Miren başka evde sen başka evde yaşayacaksın ama yanında bende olacağım ve İzmir'de olacaksın. Şunu unutma Minal sen İzmirlisin. Sana tek iyi gelebilecek şehir İzmir."
"Anne burada onca çevre edindim hiçbirini bırakıp gidemem."
"Farkındayım. Bu yüzden 1 gün veriyorum sana herkes ile vedalaş."
"Şuan hastanedeyim."
"Sana söylemediler mi?" Babama baktı.
"Çıkışını yaptık." dedi.
"Ben Nick'i bırakmak istemiyorum. Beni kardeşimden ayrı bırakamazsın."
"O senin gerçek kardeşin değil Minal. Senin gerçek kardeşin Miren."
Madem çıkışım yapılmış. Yataktan kalktım çantamı aldım ve Nick'in elini tuttum.
"Emin ol Miren'den daha güzel bir kardeşlik yaşattı bana, ve şunuda bil İzmir'e gelmiyorum."
"Ne? Ne demek gelmiyorsun? Geliyorsun Minal."
"Gelmiyorum anne. Ben İstanbulda mutluyum, ve İstanbul'a geldiğimden beri İzmir'e gitmeyi hiç düşünmedim."
Nick'in kolundan tuttum ve odadan dışarı çıktım. Annemle babamın bağrış seslerini duydum ve umursamadım.
Nick bana bir şeyler söylüyordu ama kafam başka yerlerdeydi. Aklım Ares'de kalmıştı. Ne kadar ona kötü davransam dahi, ama hayır yanına gitmeyecektim.
Sana yaptıklarını hatırla Minal.
Sen buna rağmen birlikte olur muydun? Şans verir miydin?
Vermemelisin. Vermeyeceğim.
YOU ARE READING
Kırık Kalpler
Teen FictionMAHKUMUNU BULDUN MU SUÇLU? Kırık kalp... Zamanında onca kişinin kırdığı kalbim. İyi misin? diye sordum ona. Cevabı belliydi vücudumun organlarından biri olmasına rağmen vücudumun içinde olmasına rağmen kırılmıştı. Paramparça olmuştu... Belki bir u...
