Haz

Yasak Dokunuş

"Efsun aç şu kapıyı!"

Açmayacaktım, kapıdan uzaklaştım.

"Efsun içeride olduğunu biliyorum. Aç şu kapıyı yoksa kırarım!"

Sesi sinirli geliyordu. Yine ne söyleyecekti, bu sefer nasıl kıracaktı kalbimi? Burnum sızladı dişlerimi sıktım. Sesler kesildi gittiğini sandım. Kapıdan daha yüksek ses geldi. Psikopat! Kapıyı kıracaktı.

"Delirdin mi? Defol git yüzünü görmek istemiyorum." Yüksek sesle konuştum.

"Aç kapıyı Efsun. Kırarım biliyorsun." Bağırıyordu, bütün komşular sesini duyacaktı. Açmakla açmamak arasında kaldım. Yüzünü görmek istemiyordum kapıyı açamazdım, açmazsam kapıyı kırıp girecekti zaten. Dik durmaya çalışıyordum elimi kapıya attım. Elim titriyordu. Kapıyı açtım. Karşımdaydı. Haftalardır bunalımda olma sebebim karşımdaydı. Öfkeli gözlerle bana bakıyordu. Ben değilde o sinirle bakıyordu.

"Ne söyleyeceksen söyle sonra defol git!" Üzerime doğru geliyordu geri gitmedim. Yine yakınımdaydı, burnu burnuma değmek üzereydi.

"O herifle ne işin var senin? Onunla çalışmayacaksın!" Gözleri kararmıştı, burnundan soluyordu.

"Kiminle?" Kim olduğunu tabiki anlamıştım. Sadece ondan duymak istedim.

"Başaran! O sikik herifle çalışmayacaksın." Histerik bir kahkaha attım. Sanki tek sorunumuz Aras'tı. Bana söylediklerini unutmuş gibiydi, benim aklımdan asla çıkamayan o sözleri.

"Sen kim olarak buna karışıyorsun? Kiminle istersem onunla çalışırım. Söyleyeceklerin bu kadarsa," kapıyı gösterdim. "Defolabilirsin." Kendisini arkamda bırakıp çıkmasını bekledim, gitmeyecekti. Kolumdan çekip sırtımı duvara yasladı. Soğuk duvara çarpınca irkildim. Kollarını iki yanımdan duvara yasladı. Omuzlarından itip kurtulmaya çalıştım.

"Lan dibinden ayrılmıyordu... Kim bilir hangi gözle sana bakıyor. Sikeyim. Sence iş umrunda mı o itin?"

"Nasıl bakıyorsa baksın sanane bundan defol git artık yüzünü görmek istemiyorum."

Hareket etmiyordu. Gözlerini kapatmış derin derin nefesler alıyordu, galiba sakinleşmeye çalışıyordu.

"Başaranla çalışamazsın Efsun onun nasıl biri olduğunu bilmi-"

"SENİN NASIL BİRİ OLDUĞUNU BİLİYOR MUYUM SANKİ? DENGESİZSİN. TEK SORUNUMUZ ARASLA ÇALIŞMAM MI SENCE? SANKİ BENİ AİLEMDEN VURMAMIŞSIN İĞRENÇ İĞRENÇ ŞEYLER SÖYLEMEMİŞSİN GİBİ BUNU MU TARTIŞACAZ?" Bağırarak konuşmuştum. Dayanamıyordum artık. Yorulmuştum.

"Söylesene Karan ne istiyorsun benden? Bana niye bunu yapıyorsun?"
Ne hissettiğini anlamak için gözlerine baktım. Gözlerinde üzüntü vardı. Pişman olmuş muydu acaba?