Yıldıza basmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayınız lütfen.
GECE
Yanım da oturan Pusat'a baktım önce sonra benden istediklerini düşündüm bir kaç dakika. Ama onun istediğini ben yapamam eğer konuşmak istiyorsa kendisi bunun bir yolunu bulmalı. Aralarında ki problemleri halledecek olan onlar. Ben bu işe karışamam.
"Pusat biliyorum benden yardım istiyorsun ama ben yapamam."
"Yenge biliyorum çok şey istiyorum ama benimde sebeplerim vardı." dediğinde sebeplerinin ne olduğunu merak ettim. Bir insanı özellikle bu insan sevdiğim dediğin kişi ise onu nasıl arkanda bırakıp gitmek için sebeplerin olabilir ki. Tamam anlıyorum asker adam ama ufacıkta olsa bir açıklama yapabilirdi bence.
"Ben yapamam pusat. Sebeplerin her ne ise . Bunu kendin çözmen gerekiyor." dedim ayağa kalkarak. Benimle birlikte oda ayağa kalktı ve karşıma dikildi.
"Peki tek bir şey istesem." dediğinde son şansını kullanmak ister gibiydi.
"Söyle bakalım neymiş."
"Melisa ile konuşabilmem için sadece on dakikalık bir zaman yaratsan." dediğinde güldüm. Yine aynı şeyi istiyordu benden değişen hiç bir şey yoktu sadece aklı sıra on dakika diyerek beni kandırmaya çalışıyordu.
"Pusat aynı şey bu zaten. Ben sana yardım etmeyeceğim." dedim. Sonra yanından geçerek acile adımlamaya başladığım da mırıldanışını duydum ama anlamadım.
Acilden içeri girip melisanın yanına gittiğim de sakinleşmiş ve işine odaklıydı sesimi çıkarmadan masama oturarak hastanın gelmesini bekledim. Aradan geçen iki saatte ne melisa konuştu nede ben konuştum. Öylece gelen hastalar ile ilgilendik. Telefonum çalmaya başlayınca kimin aradığını biliyordum. Sadece Aslan'a özel yaptığım telefon zil sesinden anlamıştım. Bekletmeden kenara çekilerek telefonu açtım.
"Efendim canım."
"Efendin kurban olsun sana güzelim. Ama bu gün ifade için karakola gitmemiz lazım biliyorsun." dediğinde başta gülsem de sonda gülemedim.
"Biliyorum." dedim memnun olmadığım sesimden bile belliydi.
"Asma o güzel suratını buna mecburuz o şerefsizin ömür boyu içeri atılması için. Yarım saate yanındayım ona göre hazır ol güzelim." dediğinde onaylayan mırıltılar çıkardım ve telefonu kapattım.
Gerekli iznimi ayarlayıp hemen üzerimi değiştirdim. Melisaya çıktığımı söyleyerek bahçede Aslanı beklemeye başladım. Nasıl anlatacağım bilmiyorum ama artık Aslan da bildiği için biraz daha rahattım. En azından artık ömür boyu kurtulma şansım var artık.
Aslanın mesajı ile otopark girişine doğru ilerledim. Arabasına yaslanmış sigarasını içiyordu , beni görür görmez sigarasını yere attı. Hamileliğimden dolayı son zamanlarda yanım da içmemek için ekstra özen gösteriyor. Ne kadar canım sigara istese de içmemeye çalışıyorum. Yılların alışkanlığı olduğu için çok zorlansam da şuana kadar hiç içmedim.
"Güzelim." diyerek bana sarıldığında göğsüne kafamı yaslayıp derinde kokusunu içime çektim. Sessizliğimden dolayı beni geriye çekerek kafasını eğip hafifçe bir öpücük kondurdu dudaklarıma. "Biliyorum zor ama ben hep yanındayım. Gidelim mi?"
"Çok zor olacak ama sen yanımdayken daha rahatım. Benim yanımda olacaksın dimi." diye sordum gözlerine bakarak. Yanım da olmasını deli gibi istiyorum. Tek başıma yapamamaktan korkuyorum.
"Yanın da olmayı çok istiyorum ama seni özel olarak sorgulayacaklar. Ama camın arkasından gözlerimi bir an olsun üzerinden ayırmayacağım." derken sıkıca sarıldı bana.
