Book 2 : Forget The Cold Prince

Chapter 3 . Hidden Memory

"Avalanche.."

*Ailee POV*

Nasa living room kami ng condo ni Tin. Dito kami tumutuloy ngayon, kasama namin sila luke. Hinihintay lang namin dumating sila Ryle. Nahirapan kaming umalis sa hospital dahil andaming pres na gusto kami kausapin.

"This is so shocking.." saad ni Sab.

Beyond shocking. I can't even explain it in words. Ang sarap kuning ng utak ni Ryle tapos alugin.

"She cant even remember a thing about you" liningon ko si Luke. Kita ko ang paghihirap sakanya. He is not that expressive pero kitang kita sa mukha niya na nahihirapan siya and as a friend.. naaawa ako sakanya.

"I don't know what to do" Minsan lang siya mag sabi ng damdamin niya. It's nice na shine-share niya ito sa amin.

"Let's not rush things.. baka mas mahirapan siya. Let's just wait.. I know that even her brain can't remember you, I know that her heart can." saad ni Tin.

Tumunog ang doorbell at lahat kami ay napalingon doon. I don't know what to feel.

"Hey!" 

Binati namin siya nang makapasok siya. Lumapit ako sakanya at kinuha ang isang bag niya.

"I missed you guys." Kahit na nasa harapan namin siya ay pakiramdam ko, hindi siya 'to.

"Lets got to your room" sabi ko at hinila siya sa kwarto niya.

Tinulungan namin siyang maglagay ng mga pinadala ng doctor sa kanya at bumaba kami ulit sa living room.

*Ryle POV*

Napapikit ako at huminga nang malalim. Akala siguro nila na.. okay lang tong nangyayari sakin pero hindi, sobra sobra akong nahihirapan. I want to remember these people. Beleive me I do pero wala talaga.. I just.. can't. 

Lalo na siya.. 

"So tell me.. fiance ka na pala ni sab" sabi ko kay nico. Namula naman bigla si sab. In love nga siya..

"Dont worry--"

"Im not worrying. Alam ko na kahit hindi ko kayo naaalala.. mabuti kang tao." pinutol ko ang sasabihin dapat ni nico at nagsmile sakanila. 

This is frustrating me!

"Cant you really remember me?" Napalingon ako sa nagtanong. It was Luke. Huminga ako ng malalim.

"How many times would I tell you? Hindi nga!" Damn! My temper! Bumabalik ang maiksi kong pasensya.

"I'm your fiance" Napaawang ang labi ko. It was really weird hearing it from him. It's like he is claiming me.

"I am sorry too but I am single from head to toe. Saan ka nakakita na may fiance pero hindi niya kilala. I need to go.. punta na ako sa kwarto ko"

Maybe I was too much pero nakakatuyo ng utak. Pakiramdam ko minamadali nila akong maalala lahat pero hindi naman ganon kadali 'yon. Hindi lang naman sila ang nasasaktan dahil hindi ko maalala ang mga taong 'yon. Nahihirapan din ako.. lalo na at gusto ko din silang maalala. 

Whenever I see his face.. pakiramdam ko nasasaktan ako tuwing nasasaktan din siya pero hindi naman pwedeng isang sabi lang nila na fiance ko siya ay yun na yon.. It's not that easy.