Chapter 10. Gradually

13.8K 227 8
                                    

"Sometimes.. we need to accept"


*Tin POV*

Nandito ako magisa sa condo. Hindi ako pumasok sa trabaho ngayon.. sila ailee naman pumasok na.

Natigil ako sa pag-aayos ng kwarto ko nang tumunog ang doorbell. Nagmadali ako at binuksan yung pintuan.

"Anong naiwan ni---" natigilan ako at mabilis kong sinara ang bibig ko.


"I am so sorry tin.."

Nakatingin lang ako sakanya.. hindi ko alam ang sasabihin ko. Pinag buhatan niya ako ng kamay tapos pupunta siya dito?

Naninikip pa rin ang dibdib ko pag na-aalala ko 'yon.


"No answer?" tanong niya sakin. Bahagya akong natawa sa sinabi niya.

"What do you expect me to do? After you say sorry I will hug you and tell you that it's alright? Naiintindihan mo ba ang sarili mo? Alam mo ba kung anong ginagawa mo?"

I can't believe this.

"Atleast I said sorry" What the heck. Just what the heck.

"Do you think your sorry is enough after you slapped me yesterday. You even punched cedric even though he is not doing anything" saad ko sakanya.

Naiinis ako na parang siya pa ang nagmamalaki dito.

"So now you are defending him? Are you a flirting with him? Am I not enough?!" nagulat ako sa sinabi niya. Napaawang ang labi ko at naramdaman kong nanginig ang kamay ko.

Sinampal ko siya.


"GO OUT!"sigaw ko.

"We are through!" sinong tinakot niya.

"YOU BET WE ARE!" sigaw ko at pinagsaraduhan siya ng pintuan. Napaupo ako sa sahig..


Naramdaman kong nag-unahan sa pagpatak ang luha ko. Damn this. Ang sakit-sakit.


*Ailee POV*


"Maam?" Napalingon ako sa pintuan at ngumiti ako nang makita ang sekretarya ko.


"Yes?"

"You have a phone call po.." saad niya. Tumango ako.

"Okay.. turn it over" sabi ko sakanya.

Kinuha ko ang telephone.. "Goodmorning, this is Ailee Hernandez of Hernandez and Companies" Bungad ko sa tumawag.

"Hi Ailee" Napa-ngiti ako nang marinig ko ang boses ng tumawag.

"Hi Renzo" bati ko at napasandal sa akin upuan.

"Can I pick you later?" tanong niya sakin.


Wala namang mali hindi ba? Bahagya kong nilaro ang ballpen na hawak ko.

"Of course.. but why?" tanong ko sakanya.

"Actually.. my parents wants to meet you"s abi niya sakin. Halos mahulog ako sa upuan ko. Napaawang ang labi ko.

"What? Why?" 

This is insane!

"Yup.. dont worry. They dont eat people" saad niya at narinig ko ang mahina niyang pagtawa.

Book 2 : Forget The Cold PrinceWhere stories live. Discover now