Book 2 : Forget The Cold Prince

Chapter 9 . "I Love you too Luke"

"Say you'll never go.."

*Ailee POV*

Bakit naging ganito? Dati.. kami ay simpleng magkakaibigan lang na sabay sabay lumaki. Mag babarkadang nakukuha lahat ng gusto namin pero sa isang iglap nagbago lahat yun. Hindi ko tuloy alam kung dapat ba akong matuwa o hindi.

"What are you still doing here?" napatingin ako sa likod ko at nakita si renzo.

"Can't sleep" sabi ko sakanya. Tinabihan niya ako at tumingin kami parehas sa langit.

"Are you ready for tomorrow?" tanong ko sakanya. Umiling siya.. humarap ako sakanya at humarap din siya sakin.

"Won't you come tomorrow?" tanong ko sakanya. Umiling siya at binigyan niya ako ng faint smile.

"Why?" tanong ko sakanya.

"My parents will come here tomorrow so I need to stay" tumango siya at nag smile. Dahan dahan siyang lumapit at hinalikan ang noo ko.

Naninikip ang dibdib ko. The affection he was giving me can't be returned.. hindi ko pa kaya.

"Don't worry,  just call me and I will rush to manila" sabi niya sakin. Napangiti naman ako.

"Goodnight.. matulog ka na ah." sabi niya at tumango nalang ako. Pumasok na siya sa bahay.

 *Sab POV*

48 Missed Calls from Landing

Kanina ko pa tinititigan ang phone ko.. tawag siya ng tawag kanina pero susuko rin pala. Hinihintay ko lang naman na umabot sa 50 calls eh. Ako na nga lang ang tatawag.

Calling Landing

"Yes?" halatang busy siya at hindi natignan ang tumatawag.. ma-loko nga.

"Hi honey, kasama mo ba ang fiance mo ngayon? Labas naman tayo?"

Napakagat ako sa ilalim ng labi ko. Umayos ka Nicoline Landford.

"Excuse me? Do I know you?" tanong niya. Aba't! Pinapahaba pa niya ata ang conversation?!

"Of course! I am your girlfriend!" parang kinakabahan na ako sa sasagot niya.

"Im sorry but if your work is to prank people.. I am not the right person because I love my fiance. If you have nothing to say. ill end this" What the heck! Wala na akong pakielam sa fifty calls na 'yon!

*Ryle POV*

Lahat kami ay bumabyahe na papuntang manila. Naiwan si renzo doon dahil darating daw ang parents niya. Hindi pa rin ako maka get-over doon sa voice message na sinend sa akin ni Luke.

Rinig na rinig ko pa rin ang boses niya kahit na nakapikit ako o kaya naka upo ako ngayon sa sasakyan. The way he said I love you to me.. is just breaking my heart.

"Saan tayo pupunta?" nakita ko sa bintana na wrong way na to.

"Sa bahay ni Luke. Magtutuos pa kami ni charles" sabi ni Tin at ngumisi. 

Napahawak ako sa bag ko. Can I bear to see him? Paano kung tanungin niya ako kung narinig ko na ba o natanggap yung voice message niya. Nakakainis! Of course nattangap ko! Iniyakan ko pa.

After an hour.. nakarating na kami sa napakalaking bahay. Bumaba kami at nagpa-alam na kami sa kanila.

Napatingin ako sa bahay.. parang nakita ko na to. Pumasok na kami at napatakip ako sa bibig ko.. yung garden na to ang lagi kong nakikita. Ito ang graden na naalala ko kagabi.. nung sumakit ng sobra ang ulo ko. This is the very garden na sumaway ako kasama ang isang lalaki.

"What's wrong?" tanong ni ailee. Umiling nalang ako at marahang ngumiti. Pumasok na kami at nakita namin sila na nakaupo. Umupo din kami sa harap nila.

"Mind explaining?" tanong ni charles habang nakatingin kay Tin. Linibot ko ang mata ko sa buong kabahayan dahil hindi ko makita si Luke.

I thought bahay niya 'to. Nasaan siya?

"Kung meron mang dapat mag explain.. hindi ako yun dahil ang ginawa ko lang naman ay lumabas kasama ang mga kaibigan ko and I am not your pet to follow you around." Napatayo ako dahil doon. She was too much.. my friend is not like this.

"Krist---"

"Wait!" sigaw ko.. napatingin sila lahat sakin.

"Can I use the bathroom?" tanong ko. Tinaasan ko sila ng kilay. Masyado kasi silang seryoso.

"Well I need to pee" sabi ko naman. Tinuro nila lahat sakin yung bathroom.

Ang pinagtataka ko ay alam din nila Tin? 

"Thanks"sabi ko at pumunta na sa bathroom.

Pagkalabas ko.. nakita ko ang isang kwarto na medyo nakabukas.. hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at sumilip ako doon. It's just.. something made me and pull me to enter that room.

Pagkabukas ko nang pinto ay nagulat ako.. napatakip ako ng bibig. 

These are my pictures. Nakapaikot sa kwarto na to ang malalaking frames na laman ang pictures ko.

"What are you doing here?" Napalingon ako sa nagsalita. Si Luke? Sakanya 'to?

"Well... what are my pictures doing here?" Napalunok ako.

Naalala ko nanaman ang voice message niya.

"It's none of your business" Kumunot ang noo ko dahil sa sagot niya.

"It is! This is my pictures you jerk!" Naiinis na ako! Sa voice message ay sobrang straight to the point niya tapos dito, ganito siya sasagot?!

"Wala namang magbabago. you can't remember me." Natigilan ako sa sinabi niya. Nasasaktan ko nanaman siya. I need to go baka lalo lang kami magkasakitan.

Nilampasan ko na siya pero natigilan ako nang hawakan niya ang braso ko at hilahin ako. Yinakap niya ako mula sa likod.

"Luke.. ano ba?" halos pabulong kong saad. Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko. His warmth is too much.. I felt like.. damn it.

"Just a minute.." sabi niya sakin. Napapikit ako sa sinabi niya. Pinagbigyan ko siya.. pati na rin ang sarili ko.

Hinarap niya ako sakanya at kita ko ang mapupula niyang mata. Nasasaktan ako dahil doon.

"I love you Ryle." Napayuko ako sa sinabi niya. Hinalikan niya ang noo ko at lumabas na siya.

"I love you too luke.." 

Hindi ko alam kung bakit ko sinabi 'yon. Hindi utak ang nagtulak na sabihin 'yon. Kahit gaano man nila sabihing corny.. it was my love for him. Alam ko mahal ko ang taong 'yon..

Lumabas na ako nung kwarto at bumaba na ng hagdan. Nagulat ako sa nakita ko. May red mark sa pisngi si tin. Napatingin ako kay Charles.. mukhang siya nga ang may gawa. Tumakbo ako at sinuntok siya. Lahat sila nagulat..

"Jerk." saad ko at mabilis na hinila si Tin palabas. Hinarap ko siya at yinakap.

"Dont cry.. it's not wort it" saad ko.

Napalingon ako sa bahay na'yon bago kami pumasok ng taxi. Is it my home?