"Merih..." diye fısıldadım. "Canım yanıyor... Seni sevmek, kollarında güvende hissetmek canımı yakıyor."
Lara'nın kendi ve Merih'in ailesi hakkında öğrendiği hakikatler onu bir bilinmezliğe sürüklerken, bu bilinmezlikte yanında olan kişi yine Merih...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Lara Erez;
Fırtınalar şehrine geri döndüğümüzde Merih'in ceketi hâlâ bendeydi. Ceketine sıkıca sarılmışken sanki onun varlığını yanımda hissediyordum. Kokusu etrafımı sarmalamışken gözlerimi her kapattığımda çehresi beliriyordu gözlerimin önünde.
Bana öfkeliydi ve öfkeli olduğu kadar da kırgındı. Takınmış olduğu ifadesizlik maskesinin ardındaki kırgınlıklarını hissedebiliyordum. Her ne söylerse söylesin bana karşı asla tamamen duygusuz davranamıyordu. Gözleri ne kadar ruhsuz bakarsa baksın gözlerinin en derinlerindeki acılarını görebiliyordum.
Bunun aramızdaki lanetten kaynaklı olduğunu tahmin edebiliyordum. Tıpkı benim gibi o da benim saklamaya çalıştığım hislerimi seziyordu ama yaptıklarıma bir anlam veremiyor ve öfkeleniyordu.
Birbirimize karşı bu kadar savunmasız olmamız ikimizi de zor durumda bırakıyordu. Ne gidebiliyorduk ne de kalabiliyorduk.
Ondan saklamak zorunda kaldığım gerçekler boğazımı yakıyordu. Ne zaman ağzımı açıp doğruları söylemek istesem boğazıma diziliyordu kelimelerim. Anlatamıyordum.
Kafamı iki yana sallayarak üzerimdeki ceketi yatağımın üzerine bıraktım ve ayağa kalktım. Bugün Kamber bana ateşi kontrol etmeyi öğretecekti ve ben bunun için oldukça heyecanlıydım.
Fırtına dün gece dinmişti ve fırtınadan geriye bir yıkım kalmıştı. Dışarısı fırtınanın izlerini taşıyordu. Kırılmış ağaç dalları ve etrafa saçılmış yapraklar her yerdeydi.
Üzerime kalın bir kazak giydiğimde saçlarımı topuz yaparak odamdan dışarı çıktım. Bugün hava düne oranla daha soğuk olmasına karşın güneş bulutların arasından bir görünüp bir kayboluyordu.
Aşağı indiğimde Kamber beni bekliyordu. Birlikte bahçeye çıktığımız zaman bahçedeki görüntü yüzümü buruşturmama neden oldu. Bahçedeki tüm çiçekler fırtınadan nasiplerini almışlardı.
Kamber bana bakarak, "Hazır mısın?" diye sorduğunda derin bir nefes alarak kafamı evet anlamında aşağı yukarı salladım.
"Ateşi kontrol etmeyi öğrenmek suyu veya havayı kontrol etmeyi öğrenmek gibi kolay değildir Lara. Dikkatli olmazsan çok canın yanar bu yüzden tamamen gücüne odaklanman gerek."
"Bunu yapabilirim sanırım." diye mırıldandım. Bunu yapmak zorundaydım.
"İlk önce beni dikkatle izle." dediğinde elini ileri doğru uzatmıştı. Sağ elini yarım bir şekilde yumruk yaptığında gözleri elindeydi.
Ben dikkatle onu izlerken Kamber'in göz renginin kızıla dönüştüğünü görmemle irkilmiştim. Bir anda elinin içinde ateş topu belirdiğinde bakışlarını elinden ayırıp bana baktı.
