De Nieuwe Wereld 8: Elodie's Erfgoed (GEPUBLICEERD)

Hoofdstuk 2

Milina

Werken met Irmin vergde heel wat concentratievermogen en Milina was dan ook bang dat iedereen kon zien hoe erg ze haar hart verloor aan de innemende jongeman. Hoewel hij altijd vriendelijk bleef en makkelijk lachte, had ze niet het idee dat de gevoelens wederzijds waren. En dus werkte ze hard en probeerde ze niet teveel naar hem te kijken. Uit zijn buurt blijven was niet mogelijk, maar dat wilde ze ook helemaal niet.

Ze maakte kennis met de vier Cuneranen waarmee Irmin het meest samenwerkte en kon het al snel uitstekend vinden met de enige andere jonge vrouw. Katrin was een paar jaar ouder en een briljant technicus. Ze had, bij hoge uitzondering, mogen studeren aan een van Theros' speciale faculteiten.

"Het was vreselijk," vertrouwde Katrin haar toe. "Op Theros zijn ze allemaal zo op zichzelf. Ik heb daar dubbel zo hard moeten knokken om mezelf te bewijzen. Was wel goed, op zich, en ik wist waar ik het voor deed."

"Oh, dus je bent daar echt gaan studeren vanwege Irm... Irmins plan?" Milina voelde haar wangen heet worden. Waarom begon ze altijd zo te stamelen wanneer ze zijn naam noemde?

Deze keer liet Katrin het er ook nog eens niet bij zitten. Ze grinnikte: "Je mag hem wel hè?"

"Nee, ik ... Ja, natuurlijk, ik bedoel, iedereen mag hem. Hij is heel aardig." Ze balde haar handen tot vuisten.

"Ja ja."

Milina klemde haar lippen op elkaar en staarde naar de lijst die voor haar lag. Irmin had hem haar begin wake doorgestuurd. Voor hem hoefde ze geen aparte momenten in zijn agenda te plannen voor rust en eten, al vroeg ze zich wel regelmatig af of hij überhaupt sliep. De lijst bestond uit allemaal ondernemingen die onder Aarans beheer vielen, maar ze had geen verdere instructies ontvangen. Haar hart begon al wild te kloppen, wanneer ze eraan dacht dat hij haar binnenkort zou roepen om uitleg te geven.

"Milina? Joehoe, ik praat tegen je. Tjonge, jij hebt het echt zwaar te pakken."

"Hmm? Nee, ik keek alleen naar deze lijst. Weet jij wat ik ermee moet doen?"

Afgeleid trok Katrin de notepad naar zich toe. "Ah, een berichtje van hem." Ze wiebelde suggestief met haar wenkbrauwen en Milina zuchtte.

"Katrin, hij is de neef van de Regidor. Ik maak me absoluut geen illusies."

Iets in haar stem moest Katrin duidelijk hebben gemaakt dat ze het er liever niet over had, want de grijns verdween en een schuldige blik verscheen in twee blauwgrijze ogen.

Katrin glimlachte schuldbewust en tikte toen op de notepad. "Ik heb de jongens horen overleggen over het selectieproces. Volgens mij zijn dit de bedrijven waaruit de kolonisten worden geselecteerd."

Dat klonk logisch. De meeste van de namen die ze herkende waren bedrijven die iets met flora of fauna te maken hadden.

Voordat ze echter meer kon vragen klonk er een piepje uit de polsband die ze sinds kort droeg. Een berichtje verscheen: 'Milina, wil je, als je klaar bent, even naar mijn kantoor komen?' Ze hoefde niet te kijken van wie het afkomstig was.

Katrin opende haar mond en sloot hem weer. In plaats van te zeggen wat ze in eerste instantie overduidelijk had willen zeggen stond ze op en zei: "Tijd om aan het werk te gaan."

Samen liepen ze naar de gang waaraan Irmins kantoor lag, daar namen ze afscheid. Milina haalde één keer diep adem en klopte toen op de deur.

"Binnen, Milina."

Ze kreeg kippenvel bij het horen van haar naam uit zijn mond en rolde even met haar ogen. Wat was ze ook belachelijk. Het zou erg moeilijk worden om op deze manier met het ruimteschip mee te gaan, ze moest zich er zo snel mogelijk overheen zetten. Misschien moest ze aanbieden om het selectieproces te overzien, dan zou ze hem niet zo vaak meer zien.