De Nieuwe Wereld 8: Elodie's Erfgoed (GEPUBLICEERD)

Hoofdstuk 3

Milina

Ze voeren regelrecht naar Okelani, de hoofdresidentie van Alta, daar werden ze opgewacht door een regeringsmedewerker die hen naar het huis van de Regidor bracht. Het leek wel een burcht. De combinatie van staal en hout moest waarschijnlijk een natuurlijke aanblik geven, maar daar slaagde het, in Milina's ogen, nauwelijks in. De ontvangst binnen was gelukkig warmer.

Ze werden een kamer ingeleid die het woord 'belangrijk' schreeuwde, maar Milina kon alleen maar denken aan de verspilling van het hout dat al zo zeldzaam was. Er brandde zelfs een open haardvuur. Irmin liep daar nieuwsgierig op af en bekeek de constructie uitvoerig.

"Fylen, welkom."

Een stem vanuit de deuropening haalde Milina uit haar onderzoek van een houten tafel waar een soort hars in de nerven was gegoten. Zodra ze zag wie ze voor zich had, kruiste ze haar armen voor haar borst en boog haar hoofd.

De jonge vrouw negeerde haar echter volledig en liep regelrecht op Irmin af. "Wat leuk dat je persoonlijk bent gekomen, Irmin. De laatste keer dat we elkaar gezien hebben is al veel te lang geleden."

"Shadi," groette Irmin de dochter van de Regidor beleefd. Hij knikte kort met zijn hoofd, maar Shadi legde een hand op zijn armen, toen hij die kruiste.

"Dat is niet nodig, hoor. We zijn vrienden, toch? Ik hoor dat je met een aqua-mobol bent gekomen, geweldige dingen, nietwaar? Ben je wel eens op de maximale diepte geweest? Nee? Dat moet je echt een keer doen. Ik heb zelfs een keer een zeemonster gezien, echt ongelooflijk. Papa probeert hem te vangen." Ze stak haar arm door de zijne en trok hem mee naar een bank vol zijdeachtige kussens. En ook al kwamen ze vlak langs Milina, ze kon net zo goed onzichtbaar zijn.

Irmin maakte zich los en liep een klein stukje terug. "Shadi, mag ik je mijn assistente, Milina, voorstellen. Zij zal bij de bespreking aanwezig zijn."

Met duidelijke tegenzin erkende de dochter van de Regidor uiteindelijk haar aanwezigheid. "Natuurlijk, zoals je wilt. Mijn vader is op dit moment nog druk, maar na de lunch zal ik je bij hem brengen. Je assistente zal voorzien worden in de keuken."

"Milina blijft bij mij, als je dat niet erg vindt."

Met grote ogen volgde Milina de conversatie. Om Irmins mond lag zijn meest innemende glimlach, maar zijn ogen stonden scherp. Toen ze naar Shadi keek, moest ze slikken.

"Zoals je wenst, ik zal het doorgeven aan de keuken." Shadi verliet de kamer met getuite lippen.

Zodra ze buiten gehoorsafstand was liet Milina haar adem ontsnappen.

"Het spijt me," zei Irmin zacht, terwijl hij zijn hand lichtjes op haar schouder liet rusten. "Shadi is nogal ... verwend. Zoals ik eerder al zei is ze een duidelijk voorbeeld van hoe dubieus de Regidor zich aan zijn eigen regels houdt. Officieel is ze zijn enig kind en hij wil graag dat iedereen dat weet, dus krijgt ze alles wat haar hartje begeert."

"Ze is erg mooi," zei Milina, absoluut niet op haar gemak. Deze kennismaking bepaalde haar er opnieuw bij hoezeer Irmin en zij van stand verschilden.

"Hmm? Oh ja, dat klopt. Luister, Milina, Shadi en haar vader zullen je behandelen alsof je lucht bent of erger, maar trek je daar alsjeblieft niets van aan." Zijn gezicht verscheen in haar blikveld en even legde hij een vinger onder haar kin. "Jij bent veel belangrijker voor mij dan hen beiden samen."

Hij liet haar los toen Shadi terugkwam en met een mierzoet stemmetje zei: "De lunch staat klaar, zullen we gaan eten?" Ze stapte doelbewust op Irmin af, haakte haar arm weer door die van hem en trok hem effectief bij Milina weg.