Kabanata 8

6 1 0
                                    

Kabanata 8

SELF PORTRAIT

THANUS THANE POV

I went upstairs to my painting room. Why do I feel upset. It's because she's not seeing my existence. Tsk. Whatever. I'm wasting my time for thinking her.

"Haysssttt. Makapagpaint na nga lang."

So I did arrange may painting materials and a minutes later I do realise what am I thinking.

"Wait! Bakit ko nga ulit siya ipipinta?"

"Aisssttt. Bakit ko ba kinakausap ang sarili ko?"

Author: Simple, kasi wala kang kausap.

"Yeah. I know, You don't need to say."

Author: I keep my mouth shut, then. 🤐

"Good."

             ********************

YIEAL CELESTE POV

"Hayyssttt. Ano ba kasing title ang ilalagay ko dito." nakakafrustrate namang magisip ng title atsaka ang code name ko pa. Hindi pwedeng malaman ni Mom and Dad ang pagsali ko dito malalagot ako ng mga yun.

Huhuhuhu. I'm going to be dead.

So nageenglish na naman po ang lola niyo noh. Siguro pagod na naman si author niyo.

Author: Nandamay na naman po siya.

Eh bakit naman hindi eh ikaw ang gumawa sakin eh. Buti pa author tulungan mo na lang ako dito sa title sa entre ko. Kanina pa hindi gumagana ang utak ko.

Author: 'Wag ka ng magtaka wala ka nun.

Luhh! Grabe sya! Author niyo pagod na talaga. Sige, salamat na lang author ako na lang magiisip.

"Hmmm." palubog na araw at magandang puno and nice river and grass.

"Palubog na araw...palubog na araw...---

"Anong palubog na araw?" someone says.

"Ay! palubog na araw!" nagulat kong sigaw.

"Hayyssttt. Ano ba naman yan Kuya bakit bigla bigla ka na naman sumusulpot dyan, haysssttt." inis na sabi ko.

"Ano ba kasing ginagawa mo? Atsaka anong sinabi mo kay Thane bakit biglang nagwalk out yun?" Takang tanong nito.

"Huh! wala akong sinasabi dun, baka may topak sya ngayon kaya ganun." sagot ko naman at tumingin ulit sa cellphone ko.

Ang nakuhanan kong picture ay nagpapahiwatig ng kagandahan ng kalikasan pero ang common naman ng title ko.
✔Palubog na araw
✔Magandang puno na nakatayo sa may gilid ng Ilog---

"Huy! narinig mo ba ang sinasabi ko?" Tanong ni Kuya Yohan.

"Huh! wala ka namang sinasabi ah." sagot ko habang abala pa rin sa pagiisip ng title.

"Anak ng! kanina pa ako nagsasalita dito. Ang sabi ko kako uuwi na tayo!" pasinghal na sabi nito.

"Yun lang naman pala eh, edi tara na." Sabi ko naglakad ng palabas ng bahay nila ate Chloe.

Deri-deritso lang ang lakad ko hangga't sa makarating na ako sa kotse nya.
Paglingon ko sa likuran ko, walang tao roon.

"Tamo yung taong yun daming sat-sat tapos 'di pa pala nakakapagpaalam sa GF niya. Tsk."

'di wow!!!'

"Buti, lumabas ka pa." Medyo inis na sabi ko.

"Ang pangit mo sa part na yan?" deritsahang sabi nito at dumeritso ng sakay sa driver set at inistart ito.

Our Love Can't Last ForeverTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang