Teen Militia: Angel With A Shotgun [Novel #2]

Chapter 4

"I wish someone would do that to my daughter. I hope someone will help her whenever she's in your situation."

Napalingon ako sa matandang lalaki na umupo sa driver's seat ng kanyang kotse. He's not too old nor young. He's in between. I think nasa 40's na siya. Inayos niya ang suot-suot na shades bago pina-andar ang kotse na kinaroonan ko ngayon.

"Hija, saan ka pupunta? Ihahatid na lang kita. Crooks are everywhere here. I think you're not safe. Where are your parents?" Napalingon ito sa akin. He have tanned skin, grayish hair, chinito eyes at bakas na bakas ang pagka-amo ng kanyang mukha.

Nanatili akong tahimik ng ilang segundo habang pinagmamasdan siya ng mabuti. Di ako makagalaw sa kinauupuan ko rito dahil hindi ko alam ang irereact sa ginawa niya. He is so nice. This man pretended to be my father just to save me from those perverts.

Napahawak na lang ako sa dibdib ko while staring at him. "Salamat po. Hindi ko po talaga sinasadya na ma-abala po kayo," nahihiyang sabi ko sa matanda.

As soon as he lay his eyes on my face para itong natigilan. Napakunot ito ng noo at nagtatakang tinignan ako. "Isa ka ba sa mga estudyante namin?" tanong niya sa akin.

Ano? Estudyante saan?

"Ano po? Hindi ko po maintindihan yung sinabi niyo po."

He snorted. "Hija, pamilyar ka ba? Estudyante ka ba namin sa Teen Militia? I think yes. Pamilyar na pamilyar sa akin ang mukha na 'yan," aniya.

Napakamot na lang ako ng ulo dahil sa pinagsasabi ng matanda na kasama ko ngayon. Hindi ko siya gets. Ano bang pinagsasabi niya? Teen Militia? Teka, parang pamilyar sa akin ang pangalan na 'yon.

"Hindi ko po alam. Hindi ko po kasi kayo kilala eh." Napalibot ako ng tingin sa lumang kotse and in my almost shocked, nakakita ako ng baril sa loob. Sisigaw na sana ako sa sobrang takot pero pinigilan ko. Pilit na lang ako napangiti sa matandang lalaki na kasama ngayon bago nagsalita. "Uuwi na po ako. Malapit lang naman po ang bahay namin rito. Labas lang po ako sa kotse niyo-" mahinahong paalam ko. Di ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla itong nagsalita.

"Your the daughter of Sir Marqueza, right?"

The question that made me froze to death.

Napapikit na lamang ako ng mga mata bago huminga ng malalim. I am thinking. I am really planning what to do. Hindi ko alam kung sino siya at kung pano niya nakilala daddy ko. My dad is kinda famous pero iilan lang ang nakaka-alam na may anak pa siyang bunso. Alam lang ng karamihan na hindi ako nag-eexist. Na wala namang Charity.

"Sorry po but how can you say that I'm the daughter someone you know?" nanginginig na tanong ko rito.

Be careful of your words, Charity. They could be the reason of your mere death.

The old man shrugged. "I don't know, Charity Lunox Marqueza. Maybe because he's our old mentor back then. And he became one of the highest officials of Teen Militia," sabi nito sa akin. May inilabas ang matansa sa brown niyang leather jacket. Isang badge na alam na alam ko. Pamilyar talaga sa akin. Muntik na ako mataranta sa aking pagkagulat. He did mention my full name. Then the badge? "See this? He's one of the member of our insitution. So hija, may I asked you? Why are you here? At the middle of nowhere? Alone and without your dad?" madiing tanong nito sa akin.