TOGETHER ( One Shot Stories )

One Shot Story #10

"FORGIVE THY SINNER"

Its sunday morning, nothing special bukod sa parang napapansin kong nagiging cold na ang replies ni Gelo. He's my first boyfriend, I trust him so much. Mahal ko eh, malapit na kaming magthree months. Kaso nitong mga nakaraan marami akong napapansin sa kanya. From his typings, posts, topic at replies, na kung anong sagot nya sa tanong mo edi yun lang talaga. Madalas ako na lang nagkekwento para naman may mapag usapan kami. 

Hindi ko maintindihan, pero parang malapit na ang dulo para saming dalawa, napakababaero nya kasi, sobrang friendly kaya namimis interpret ng karamihang babae na kaklase nya.

" ayaw mo na?" I ask him

" huh?" 

"suko ka na? Gusto mo na bang bumitaw?" I ask again

"ano bang sinasabi mo?" 

"sabihin mo lang kung ayaw mo na ha, masakit na kasi eh," 

Then he left me outside our house completely dumbfounded. Nararamdaman ko na kasing ayaw nya na. Na suko na sya. Na meron na syang iba. All I want is his happiness, and I think nahanap nya na sa iba yun, at di ako nagkamali.

" sige shine, una na ko," sigaw nya kay Shine kaklase nya matapos nya itong ihatid sa kanila.

"kumusta foodtrip? Tanong ko sakanya na kinagulat nya, di nya siguro inaasahang makakasalubong nya ko.

"huh? Anong foodtrip?"

"sige ingat ka na lang pauwe" saka nilampasan ko sya.

"wait!" rinig kong sigaw nito. Ngunit nagpatuloy ako sa paglalakad at lalo pang binilisan.

"teka lang!"

"Ashley!" 

Nang mabanggit nya ang pangalang yon, ay bigla na lang akong naiyak, tumakbo ako, di alam kung saan patungo habang nagmamalabis ang luha saking mga mata

'wag kang umiyak, tigil luha! Tigil! Mapagod ka naman oh, ako kasi so-brang pagod na, sobra.'

Hanggang ngayon sya parin ang naaalala nya, hanggang kailan ba ko magdudusa? Magtatago sa alaala ng iba? 

Last year he got to an accident, nabangga ang sinasakyan nyang kotse sa isang truck. Dahil don nagkaroon sya ng anterograde amnesia 

(*anterograde amnesia primarily affect short-term memory processing. This can cause confusion and frustration. For example, someone with this form of amnesia might forget: someone they've recently met.)

Noong time na yun doble ang sakit na naramdaman ko, because I also lost my twin. Her true girlfriend.

Naiinis ako sa sarili ko dahil nagkagusto ako sa boyfriend ng ate ko, and the worst thing is nagagalit ako sakanya. Yung tipong wala nga sya pero minumulto naman ako ng alaala nya mula sa iba. Walang nakakaalam na I exist. Our parents died when we are just ten. So ako na lang talaga, nakilala ko sya three months ago, bago sya naaksidente. At dahil magkamukha kami ni Ashley napagkamalan nilang ako sya, while Im mourning with my broken heart I try to mend it too, through faking myself and stealing my sisters identity.

Pero siguro karma ko na to. Di ko dapat inagaw ang kanyang pagkatao. Dapat nakontento na lang ako sa tingin. Dapat naging masaya nalang ako para sakanila.

Sa kalagitnaan ng pagtakbo at paglandas ng luha saking mga mata ay ang pagsisi sa mga kasalanang aking nagawa.

"SHANA!" 

Dahil sa lakas ng sigaw na yun ay napalingon ako sa kanya. He just call me by my name, alam nya na lahat. Sa wakas tapos na ang aking pagpapanggap. I smile at him—

*peeeeeeeeeppppppppp*

Isang bumubulusok na truck ang mabilis na bumangga sakin. Sa huling pagkakataon tatanggapin ko ang sakit. Tatanggapin ko lahat ng kaparusahan. 

I wish I didn't kill her.

My sister.

Just to get him, I committed a heinous crime.

I planned the accident, afterwards I push her to a cliff knowing that she's still breathing that time and asking for a help. Matapos ko syang itulak sa bangin, I position myself sa inupuan nya. Iniuntog ko ang aking ulo sa may develop ashboard at hinayaan ang sarili kong mawalan ng malay habang may tumutulong pulang likido mula sa aking noo.

" Be happy, Im sorry to the two of you "

Still I can't forgive myself. 

But I wish she would, for me.

" Forgiven "  

I hear someone whispered in my ear so then I smile.

'thank you'

End.