ထတော့ ကလေး
မင်းကျောင်းသွားရမယ်မလား။စာမေးပွဲကနီနေပီ။
ဟုတ်ကဲ့။
ကျွန်တော်ရေမိုးချိုးပြီး ထမင်းစားပွဲ၌ စောင့်နေလိုက်သည်။
ကို ပါးစပ်ကလည်းခေါ် လွယ်အိပ်လေးဘေးချိတ်ကာ စာအုပ်မနိုင်မနှင်းနှင့် အပြင်သို့ထွက်လညသည့် ကလေးအား အချိန်တော်ကြာငေးကြည့်မိသည်။
သူမသည် အရင်ကနှင့်မတူဘဲ ၀၀ပြည့်ပြည့်လေးနှင့် ဆံပင်လေးကိုမြှောက်စီးထားပြီး အနီရောင်၀မ်းဆက်လေး၀တ်ဆင်ကာ ပါးပေါ်မှသူမရဲ့သနပ်ခါးကွက်လေးသည် ထင်းလို့ပင်။
ကို ကို့။ဘာတေစိုက်ကြည့်နေတာလဲ။
မကြည့်ပါဘူး။ကဲ လာ ထမင်းစားတော့။
ဟုတ်ကဲ့။ကလေးကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပါ့လား။
ရတယ်လေ၊ကိုလည်း အလုပ်သွားရမှာ။
ကို ကဒီလိုပုံစံနဲ့ကျလည်း ကြည့်လိုကောင်းနေတာဘဲနော်။
အရင်ပုံစံလေးတုန်းကလည်း ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။
မင်း ကို တစ်ခုမေးမယိ။တကယ်လို့ ကို က
အရင်ပုံစံမိန်းကလေးလိုအနေအထားမျိုးနဲ့ဆိုရင်ကော မင်းအခုလိုချစ်နိုင်ရဲ့လား။
ချစ်ပါတယ် ကိုရဲ့။ဘယ်လိုအနေအထားမျိုးဖစ်ဖစ် ချစ်တယ်။
ဟုရဲ့လား။ကို တော့ မထင်ပါဘူး။တော်ကြာ အပြင်ထွက်လမ်းလျှောက်တဲ့အခါ သူများတေကြည့်မှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား။
အမှန်တိုင်းပြောရရင် စိုးရိမ်မိတာပေါ့ ကို ရဲ့။
အရင်ပုံစံနဲ့ဆိုရင်။အခုက ကို က မတူတော့ဘူးလေ။ကို့ ရည်းစားချောချောလေးကို အပိုင်ရကြောင်း ကြွားလို့တောင်ရနေပီ။
ဟုပါပြီ။ကျွန်တော် မဲ့ပြုံးပြုံးကာ သူမက ငါ့ကိုဒီအနေအထားမျိုးကြောင့်ချစ်တာကိုစိုတဲ့အသိကြောင့် ကို အရင်လိုစိုရင် သူမလှည့်ကြည့်မှကြည့်ပါ့မလား ။
ကဲ စားပြီး သွားမယ်။
ဟုတ်။
ကျွန်တော် ကျောင်းထိလိုက်ပို့ပေးပြီး ကို့အလုပ်ဆီသို့ မောင်းနှင်လိုက်သည်။
အလုပ်ထဲတွင် လိုအပ်သည်များ၊စာရင်းများကြည့်ကာ လိုအပ်သည်များကို ဖြည့်ပေးရင်း အချိန်ကြည့်တော့ ၁၂ပင်ထိုးပီ။ထိုစဉ်
ကိုလေး ဖုန်းလာနေတယ်ရှင့်။
ဪ ပေးပေး
YOU ARE READING
" မ "ရဲ့ ကလေး ❤️
Romanceအိမ့်သက်လျာမေ (ခ) သက်လျာ ကလေးရဲ့အချစ်တွေကို မ တစ်ယောက်တည်း ပိုင်ဆိုင်ချင်တာ အပစ်လား? ဟန်နီချို မ က ကလေးကို ချစ်တာလား? မ ရဲ့ အနိုင်လိုချင်စိတ် ကို ချစ်တာလား?
