Reckless

Chapter 32

RECKLESS
CHAPTER 32

Kanina ko pa iniisip ang mga kwento ng mommy ni Dash na sila Dash at Elle ay isang beses lang nila ginawa at maging si Ran at Keira ay ganoon din. Maging si Clive na pinsan nila Dash ay nabuo rin daw in one go.

Si Dash, hindi naman siguro isang beses lang hindi ba? Pero isang gabi pa rin iyon at nabuo na si Niel!

Sinulyapan ko si Dash na ngayo'y naka-focus sa pagmamaneho. He looked back at me, too.

"What?"

"Naka-ilan ka dati sa akin?" bigla kong tanong and I wanted to slap my face at that. Ano ba, Cara? Hindi pwedeng sarilinin ang iniisip?

A playful grin was now written on his nakakainis na mukha! Parang tuwang tuwa siya kapag ganitong napapahiya ako sa harap niya.

"Isa."

Iyon lang ang isinagot niya pero kabadong kabado na ako.

Last week, ilang beses ba niyang inulit? Hindi ko matandaan! I lost count! Para kasi ako noong masisiraan ng bait dahil sa... Okay, ayoko mang aminin pero mesherep at... Wala ba talaga siyang pinakawalan sa loob ko?

I glared at him. Magtatanong pa sana ako ng tungkol doon pero pinigilan ko ang sarili ko at itinuon sa ibang topic ang tanong.

"Napaano ang anak mo? Wala pang twenty-four hours mula nang iwan ko siya sa'yo." Though Niel was too clumsy, hindi naman dumarating sa punto na nasusugatan siya unlike now. Pero siguro, bilang ina at bilang nakakaalam ng lahat sa kaniya, alam ko na kung paano siya ingatan.

Dash cleared his throat. "I'm sorry about that. I'm not careful enough and I didn't know he'll jump from his car seat, making him fall on the basement ground. But he just cried a little and after that he didn't talked to me."

"He's afraid of blood; doesn't like carrots," panimula ko habang diretsong nakatingin sa daan. "He likes red and green colour for his shirts, he likes strawberry milkshakes or any drinks basta strawberry flavour. He loves horses,"

Nilingon ko si Dash at kiyang kita ko ang pag-igting ng panga niya. This jealous man!

"You know? He grew up with Sean as his father figure." I said, shrugging my shoulder. Totoo naman iyon. I don't know what to do kung wala ng mga panahong iyon si Sean.

Nang mag pula ang stop light ay nilingon niya ako.

"You should have told me about our son regardless of what you knew I did. I am still the father, Caramel."

"Sebastian told me that you went away after knowing that we lost our child... and that as if you were relieved by that fact." nang hindi siya kumibo ay nagpatuloy ako. "He even told me that he caught you that day, kissing another girl, Dashiel."

Tinitigan ko siya para timbangin ang emosyon sa mukha niya pero maliban sa galit ay wala akong ibang nakita. Tila ba inaasahan na niya na malalaman ko ang bagay na iyon.

Nang mag-green ang stop light, mabilis niyang pinaandar ang sasakyan. We were supposed to have lunch — kaming tatlo nila Niel but his parents insisted that Niel will have lunch with them. Ayokong pumayag at sinabing magsabay-sabay nalang kami pero itong si Dash ay hinatak pa rin ako paalis. Kung wala roon si Sean, hindi talaga ako papayag na maiwan si Niel sa kanila lalo na at ilang araw palang silang nakikilala ng anak ko.

Nang ihinto niya ang sasakyan sa harap ng isang kilalang three star restaurant ay mabilis siyang umibis para pagbuksan ako ng pinto. He did not offer his hand to me unlike before but held it right away as he pulled me off the car. Tapos ay iniabot niya sa valet ang susi ng sasakyan.