I Fell in Love 💖🔐🤞-შემიყვარდა💖🔐🤞

12.სიურპრიზიიი

   2 კვირის შემდეგ, აეროპორტში ვდგავარ და დედ-მამს და მარიკუნას ველოდები, ძალიან ვღელავ და აი უცებ გამოჩნდნენ, საკმაოდ მგრძნობიარე შეხვედრა იყო, ცრემლებით, ჩხუტებით და ა.შ.  მთელი გზა ამბებს მიყვებოდნენ, მერე ჩემზეც მოვუყევი და სანდროც ვახსენე.
  მალე სახლშიც მივედით, თვიანთი ოთახები ვანახე, მალე მარიკუნას ჯერიც დადგა და ძალიან გაუხარდა ზედ მახტებოდა და მკოცნიდა. მალე დაბლაც ჩვედით დედას საჭმელი მოემზადებინა, ღმერთო როგორ მომენატრა მისი გაკეთებული საჭმელები. ყველა გემრიელად მიირთმევდა, მე კი მათი ყურებით ვტკბებოდი და ვხვდებიდი რა იყო ჩემი ბედნიერების მიზეზი.
  მთელი დღე მათთნ ერთად გავატარე, ლოსანჯელესიც დავათვალერებინე.
   მეორე დღეს, კინოში წავედით ყველა ერთად, სანდროსთნ შეხვედრას ვეღარ ვახერხებდი და მთხოვა, რომ საღამოთი გავსულიყავით სადმე მეც დავთანხმდი.
  როცა მოსაღამოვდა, მარიკუნაც წავიყვანე და წავედი, სანდრო იცნობდა მას უკვე MC-დან. გავიარეთ, მარიკუნა პარკშიც წავიყვანეთ სადაც მთელი ატრაქციონები მოიარა, ერთი სიტყვით 1 კვირა არაფერი საინტერესო არ ხდებოდა.
  მალე გავაცილე ოჯახი სამშობლოში, საკმაოდ გული დამწყდა, მაგრამ რა მექნა.
  მე და სანდრო საკმაო დროს ვატარებდით ერთად, ძალიან მანებივრებდა, ეხლა დასასვენებლად მივდივართ ერთად ჰავაიზე და ძალიან მიხარია, სანდრომ საჩუქარი გამიკეთა დაბადებისდღისთვის, ცოტა ადრეა მაგრამ ვერ მოითმინა და მანამდე მომცა.
  იქ, რომ ჩვედით სასწაული იყო, შუაღამისას, გავდიოდით სანაპიროზე და მზის ჩასვლით ვტკბებოდით, მერე ვარსკვლავებს ვუყურებდით და პატარა ბავშვებივით გვიხაროდა ყველაფერი,  ჩვეს მომავლის გეგმებსაც ერთმანეთს ვუზიარებდით, ერთი სიტყვით საკმაოდ რომანტიული დრო გავატარეთ. ხვალ ჩემი დაბადების დღეა და რაღაც სიურპრიზს ვიცი, რომ გამიკეთებს სანდრო, ამიტომ ვაპირებ არ დავიძინო მთელი ღამე.
   მართლა არ დამიძინია, სანდრო ხვრინავდა, რაზეც ნერვები მომეშალა, სხვა გზა რომ არ მქონდა მეც დავიძინე ბოლოს. დილას არც კი მოულოცია, ჩოულებრივად გაიღვიძა არაფერი განსაკუთრებული, უეჭველი არ ახსივს რა დღეა დღეს.
   სადღც 3 საათამდე, მოვითმინე მერე კი ლიზის დავურეკე და ვიტირე, ვუთხარი, რომ სანდროს ჩემი დაბადების დღე არ ახსოვდა, არც კამერა ჩართო იმ ნაგავმა რამდენი ვეხვეწე, ცოტა დამამშვიდა. მთელი დღე დებილივით ტელეფონში ვიყავი და არაფერს ვაკეთებდი, რომ მოსაღმოვდა სანდრომ მომწერა, რომ დაბლა ჩვსულიყავი ვახშამზე, მეც ჩვედი.
  მივდივარ დერეფანში და ბნელა, რომ ვიკითხე რა მოხდა თქო, მითხრეს, რომ შუქი წავიდა. სიბნელის ძალიან მეშინია, მაგრამ რა მექნა მომიწია ჩვსულიყავი მარტომ, რომ ჩვედი დაბლა არავინ იყო ყველაფერი ცარიელი იყო და თან ვერაფერს ვხედავდი, მაგრამ უცებ ბამ და შუქი აინთო, მაგიდების უკნიდან გოგოები, დედა, მამა და მარიკუნა ამოხტნენ, წინ სანდრო იდგა, ღმერთო არ მჯერერააა, ამდენი ხნის მონატრებულები ვნახეე. ეს პირველი, მაგრამ ნეტა იქაურობა გენახათ რა ლამაზი იყო ყველგან ვარდის ფურცლები მიმოფანტული და კიბეებზე სანთლები დანთებული.
  მე კი მეგონა, რომ ჩემი დაბადადების დღე სანდროს აღარ ახსოვდა და ძალიან მწყინდა, მერე ლიზას ვეჩხუბე, აი თურმე რატომ არ რთვდა კამერას, ძალიან, ძალიან გამეხარდა მათი ერთად დანახვა, სანდრო რომ არ მყავდეს რა მეშველებოდა, ეს არის ადამიანი, რომელიც ჩემს ცხოვრებას მრავალფეროვანს ხდის. ეს დღე საუკეთესოდ გავატარე, მე კი ყვლელაზე ორიგინალური იუბილარი ვიყავი ვინც კი ოდესმე მინახავს, დაბლა პიჟამო შარვალით და მაღლა ორი ზომით დიდი ჰუდით.
   საუკეთესო დაბადების დღე იყო, რაც კი ოდესმე მქონია, მერე სანდრომ სანაპიროზე წამიყვანა და შუაღმეზე ფეხშიშველები დავდიოდით ქვიშაში, მერე წყლით თმაშიც დავიწყეთ და დილას, რომ გავიღვიძე ისევ სანაპიროზე ვიყავით.
  ეს იყო საუკეთესო დღე, რაც კი ოდესმე მქონია.