Ang pag-ibig ay tulad ng panahon, darating ito ng hindi natin nalalaman, darating ito na hindi sinasabi kung sino nga ba ang darating para sa atin, wala itong pinipili, wala itong nakikitang katauhan, hindi ito humuhusga, sa halip tulad ng panahon a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(PART 01)
Colle Everett's PoV
It's already past twelve at wala pa rin siya, he told me na mag-antay sa tapat ng coffee shop. Napahawak ako sa tiyan ko and to my surprised naramdaman ko ang pagsipa ng baby namin. Napatingin ako sa rolex ko at napailing I was about to get up nang may humawak sa balikat ko from behind of the bench na inuupuan ko.
"Sorry, nagulat ata kita. Anyway, ikaw ba si Mr. Mendiola?" he asked, napatayo ako and answered with a nod.
And by minutes bigla akong nakaramdam ng pagkahilo, tila umiikot ang buong paligid at sa huling sandali nakita kong ngumisi ang lalaki and my mind went blank.
" lang natin...pupunta 'yon..."
Rinig ko ang usapan ng dalawang tao sa paligid ko. I tried to get up, but my hands are being tied that it's restraining me from getting up. Dahil din do'n ay mas sumakit lalo ang ulo ko, parang mabibiyak sa sobrang sakit.
"Wag mo ng subukan," guy infront of me said, may suot itong parisukat na salamin, his smile was shown in the single light that keeps on flickering above us. Napasandal ako sa malamig na dingding at habol hiningang tinitigan siya.
"Pakawalan niyo 'ko!" sigaw ko. Ngunit tinawanan lang nila ako. Pinipigilan ko pa rin kumawala sa higpit ng pagkakatali ng mga kamay ko.
Lumabas sa dilim ang isang babaeng nakasuot ng red cocktail dress at naupo sa harap ko. "Kaya ka nga namin kinidnap 'di ba? Ang boyfriend mo ang kailangan ko! At alam kong ikaw lang ang paraan para makita ko siya..." she said, at saka niya nilabas ang baril na hawak nito at marahang tinutok sa ulo ko. "Kung hindi siya lalabas...Well, papatayin na lang kita." pagbabanta nito sa'kin.
Pumintig ang tenga ko sa narinig ko, dahil sa labis na takot lalo na't nagdadalang tao ako. At saka ano ang kailangan ng babaeng ito sa boyfriend ko? Malalagot talaga siya sa'kin.
Nakakunot noo ko siyang tinignan. "Ano naman ang kailangan mo sa kaniya?" tanong ko. Natawa lang ito at saka tumayo.
Naupo siya sa silyang nasa tapat ko ang she crossed her legs. "Marami siyang atraso sa'kin and tinakasan ako.Your boyfriend is my husband," sagot niya.
Namilog ang mata ko sa kaniya. "P-paano nangyari 'yon?" nauutal kong tanong. Uminit ang pakiramdam ko dahil sa galit. So all these years na magkasama kami niloloko lang ako nung gagong 'yon?
"For you to know, we're legally married, okay? And tinakasan niya ako before having a flight going abroad para ro'n manirahan. And now I know kung bakit niya ako iniwan, may iba pala siya and buntis pa.
"Kaya kailangan ko siyang bawiin dahil kung hindi, mawawala ang lahat ng meron ako! Hindi ibibigay sa'kin ni Dad ang pamana niya if hindi ko siya mabawi!" singhal niya.
I rolled my eyes at her. "Punyeta kayo! Siya lang pala kailangan mo ba't mo pa ako dinamay? Kunin mo lang siya wala akong pake!" sigaw ko. Dahil sa mokong na 'yon mapapahamak pa kami ng anak niya? Talagang 'yon talaga 'di na inisip kalagayan namin.
