အိပ်ယာပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်းချပေးပြီး သူ့အပေါ်အုပ်မိုးလိုက်တယ့်jungkook
"ကလေးငယ်က ဒီကကောင်အပိုင်ပဲ"
"အင်း ငါကမင်းအပိုင်ပဲမောင်"
ပါးချိုင့်ရေးရေးပေါ်တယ့်အထိပြုံးလိုက်တယ့်jungkook
သူခဏတာမှင်သက်သွားမိသည်ထို့နောက်စုပ်ယူခြင်းပင်ခံလိုက်ရတယ့်သူ့နှုတ်ခမ်းသား
ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ပေမယ့် ရင်တွေအဆမတန်ခုန်နေတုန်းပဲ
သူနဲ့မျက်လုံးချင်းဆုံတိုင်းစိတ်တွေဂနာမငြိမ်ဖြစ်ပြီးဆောက်တည်ရာမရဖြစ်ပျက်နေတုန်းပဲ
နမ်းနေရင်းနဲ့ပင်သူ့အကျီက ကြယ်သီးတွေကို ကပျာကယာ ဖြုတ်နေတယ့်jungkookကအလျင်လိုနေမှန်းသိသာသည်
အသက်ရှူကျပ်လာတာကြောင့်လွှတ်ပေးဖို့ ရင်ဘတ်ကိုပုတ်ကာတောင်းဆိုတော့ စုပ်ယူကိုက်ခဲနေရာမှ ဖြည်းညင်းစွာ ခွာပေးလိုက်သည့်jungkookကအသက်လုရှူနေရသည့်သူ့ကိုမေးသည်
"အဆင်ပြေတယ်မလား အဆုံးစွန်အထိ"
"အဆင်မပြေဘူး ငါနာမှာကြောက်တယ်"
သူတကယ်တော့ ရွဲ့ပြောလိုက်ခြင်းသာ အိပ်ရာပေါ်ထိရောက်နေပြီ အဆင်ပြေလားက မေးနေသေးတယ် တကယ့်ကလေးပဲ
"မနာစေရပါဘူး မောင်ညင်သာပေးမယ်လေနော်ကလေးလေးကလဲ"
"ဟင့်အင်းငါကvirginလေ နာမှာ"
"တကယ်အဆင်မပြေတာလား"
"အင်းဟုတ်တယ်"
သိသိသာသာပင် ညိုးကျသွားသည့် jungkookကိုကြည့်ကာ ရယ်ချင်စိတ်ကိုမနည်းအောင့်ထားရသည်
"နာနေတာလား"
"အင်းနာတာပေါ့ ကလေးလေးမှမသိတာ "
"ငါကယောကျာ်းလေးပါ အဲ့လောက်တော့သိတယ် လာငါဘယ်လိုpositionနေပေးမလဲ မောင်"
"ကလေးလေးကဘယ်လိုနေချင်လို့ အွတ်"
Jungkookကလှဲစေလိုက်ကာအုပ်မိုးပြီးအနမ်းတွေပြန်ဆက်တော့ ချက်ချင်းပင်jungkookက သူ့ခါးကိုကိုင်ကာ သူ့အပေါ် တန်ပြန်အုပ်မိုးလိုက်သည်
