Öyle durma uzak
Yıllar yıpratır insanı
Zaman,dikenli yol gibidir
Yürümek yorar, yaralar insanı
Kanar her gece yıldızların
Yağmur olur, fırtına olur
Serpilir karanlığa gözyaşların
Akarsuların kurur yavaşça
Çöle döner,gül gülistan bağların.
Öyle durma kırgın
Mevsimler verem olur
İçten içe çürütür üzümleri
Üzümler ki bağların gözyaşlarıdır
Depremler toprağını alt üst eder
Kopar vuslatın mutlu düğümleri
Sinene çöker karanlık
Silinir yavaşça gülüşünde ki aydınlık
Durma uzak
Durma kırgın
Günler kayıp gidiyor saçlarından
Zaman süzülüyor ahu bakışlarından
Mehtabın geceye düştüğü yerdeyim
Gel tut avuçlarımdan...
