Herşey mutlaka son bulur...
Bitmeyen yol yoktur
Dinmeyen acı
Susmayan dil
Batmayan güneş
Solmayan gül
Ve herşey aslına döner
Yağmur havaya
İnsan toprağa.
Sen sanma ki unutulmaz
Hatıranın öncesi de yaşanmamışlıktır
Hiç yaşamamış gibi hatırlanmaz insan
Gün gelir,ben olmam
Gün gelir,yaşananlar...
Bir sabah uyanırsın
Ne arayan olur,ne soran
Çocuk seslerini duymazsın dışarıda
Yoldan geçen araba kornalarını
Perdeler,ölü yüzler gibi donuk
Gözlerin tavana dikilmiş
Kalbinde derin bir boşluk,
Anılar,sessizce gitmiştir yüreğinden
Artık şarkıların bile anlamı olmaz
Şiirler kime,niye yazılmış dersin
Herşey aslına döner
Mürekkep deniz,denizler mavi olur
Ve şiir biter
Bir çocuk olmak istersin...
