Sev Beni

Bölüm 3🤎

Merhabaaaaaaa

Hepinize kucak dolusu öpücüklerr

Dedubluman- Rüya Gibi

___________________________________

Yaktım mumları, karanlık aydınlanmadı.

Terk etmiştim şehrimi, ait olmadığım sokaklar için...

Abim odasındaydı, beni sevmiyordu...

Abim neden beni hiç sevmemişti ki?

"Baksana" dediğinde başımı kapıya çevirdim. "Aşağıda seni görmek isteyen bir adam varmış. Birini mi bekliyorsun?" dediğinde sakince başımı iki yana salladım. "Mümkünse in ve misafirini karşıla" dediğinde cevap vermeden dış kapıya yöneldim.

Asansördeyken aklımın içinde binbir düşünce yer edinmişti.

Lojman binasından dışarıya çıktığımda arkası dönük bir adam duruyordu. Uzun boyluydu, abim kadardı.

"Merhaba?" dediğimde doğrudan bana dönmüştü.

Benim gibi beyaz tenliydi ve o da yeşil gözlüydü. Ve benim gibi sol kaşının altında ben vardı.

"Nilende" dediğinde başımı salladım "evet, benim" demiştim. Kocaman gülümsedi, gamzeleri vardı. "memnun oldum ufaklık Agâh Karhan ben" dediğinde soyadını yanlış algıladım sanmıştım fakat o hiç te bu şokumu önemsemeden "en büyük abinim" demişti. "Ha?" dediğimde küçük bir kahkaha atmıştı.

"Ben yani sanmıyorum, benim bir tek abim-" dediğimde gülümsedi "Mirhat, küçük erkek kardeşim. Sor inanmıyorsan?" dediğinde telefonunu çıkarmış ve birini aramıştı.
"Efendim Agâh" dedi telefondaki ses, abimdi o. "kardeşim, nasılsın?" dediğinde aslında onu pek sevmediği belliydi "ne istiyorsun Agâh uğraşamam seninle" dediğinde "anne ve babamızı hiç arıyor musun?" demişti Agâh "şeytan görsün hepsinin yüzünü ve elbette senin de" demişti ve ardından telefon kapanmıştı.

"Biz, birbirimizi sevmeyiz ufaklık. Aslında bir nevi senin gibiydim.

Şimdi neden burada olduğumu merak ediyorsun?" dediğinde başımı salladım. Bir abim daha vardı ve hiç te beni istemiyor gibi bakmıyordu. "Benimle yaşamanı istiyorum. O aptalın seni istemediğini biliyorum güzelim, seni almaya geldim" dediğinde başımı iki yana salladım. "Ben seni tanımıyorum " dediğimde gülümsedi. "Tanışacağız Nilende, hadi eşyalarını al ve gel lütfen. Dışarda araç bekliyor" dediğinde başımı salladım.

Binadan içeriye girdiğimde gibi annemi aramıştım. Aramız pek iyi değildi ama onu yine de seviyordum. "Alo, Nilende?" dediğinde"anne merhaba çok uzatmadan birini soracağım. Agâh Karhan benim abim mi?" demiştim bir yandan da çağırdığım asansörün gelmesini bekliyordum. "Bu nerden çıktı, o uzun süre önce ki sen daha yeni konuşuyordun evi terk etti?" dediğinde"yani abim?" dedim. "Evet kendisi asker diye biliyorum hem sen nerdesin?" demişti.

Canım annem "Ankara, buraya taşındım. İyi tatiller size. Öptüm " dediğimde şaşkınlık içindeydim ama beni istediği için mutluydum.

Anneme asla kızmıyordum. Yüzümün görünüşü yüzünden beni basından saklamak onun verdiği en mantıklı karardı.

Kendimi asansöre attığımda aklımda abime ilk ve son kez sarılmak vardı. Muhtemelen izin vermeyecekti ama olsun, onu çok seviyordum ben.

Asansör durduğunda hızlıca inip zile bastım. Abim kapıyı açtığında bakıp kaybetmeden boynuna sarıldım. Saniye bile olsun sarılmıştım ve karşılığı ise beni itmesi olmuştu. Alışılmış bir tepkiydi benim için. Hızlıca salondan valizimi ve çantamı alıp evden çıktığımda en azından nereye der diye bekliyordum fakat onu da yapmadı.