The Precious Daughter

18. Page

LIZZY

HAVE you ever felt so happy and suddenly gotten scared that it would lead to unhappy things? Kaya minsan ayoko maging sobrang saya, laging may kasunod na hindi maganda. Kagaya nalang ngayon. The only exception is maganda siya, modelo yata ang isang ito. Matangkad, bagay pati sa kanya ang bobcut niyang buhok. Okay na sana e, payag na akong mas maganda siya.

My love daw? Teka lang naman.

"What are you doing here?" tanong ni Trevor sa babaeng nasa harap ng bahay namin. I can see her luggage right beside the door. Paanong nadala niya ang mga yan dito sa kabundukan?

"Awee, my love, aren't you happy to see me?" Kanina pa to eh. My love ng my love. 

Sinamaan ko ng tingin si Trevor. He's now looking at me, tinaasan ko siya ng kilay. Hindi pa nakontento si Ate girl, bigla itong lumapit kay Trevor saka ito niyakap.

Now, she's making me mad. 

"Page, let me go." mahinahon pero with authority na sabi ni Alonzo. Dapat lang, sa harapan ko pa talaga?

"What's with the coldness, my love? You're no fun." maarte niyang sabi. 

I had enough. I went inside our little house. Narinig ko naman ang pagtawag ni Trevor. Susunod ba siya o susunod siya?

"Lizzy, wait." I'm angry right now. Hindi ko siya pinansin. Kanikanilang may pa halik halik siya sa akin. Girl, ikaw ang humalik, saway ng utak ko.

Pumasok ako sa kwarto. Nabaling ang tingin ko sa mga gamit na naroon. I never asked kung kanino ang mga damit na pambaabeng naroon. Even the other stuff, like hair brushes and slippers, etc. Minsan na siyang nabanggit sa akin ni Rosalie, sabi niya they thought yong Page, ang makakatuluyan ni Alonzo. I'm so stupid, all this time pala, gamit niya ang ilan sa mga ginagamit ko.

Nakakainis!

Namalayan ko nalang basa ang pisngi ko ng luha. Why, am I even crying?

"Lizzy, listen to me," said Trevor. Bakit ba siya nandito? Hindi nalang niya asikasuhin ang bagong dating niyang bisita. "Why are you crying?" he asked, wiping the tears from my cheek.

Yan din ang tanong ko sa sarili ko. Pinili ko ang manahimik.

"Page is just a friend. We used to fool around when we were younger, but thats it." He hugged me. "You have nothing to worry about." wala nga ba talaga?

" Ikaw ang gusto ko. Ikaw lang." yayakapin ko na sana siya pabalik.

 " Trevor.." Tawag sa kaniya nong babae. Naiirita na ako sa boses niya.

Hinalikan niya ako sa noo bago lumabas.

"You can't be here, Page. I'm sorry, but you need to leave." narinig kong sabi niya dito.

Ganyan nga, dapat lang.

"Are you serious? You know how far this place is from the city, right? You can't just make me leave." Tama naman siya, isa pa hapon na, unless may dala siyang sasakyan. Bakit ko ba siya inaalala?

"You should have thought about that before going here; I clearly told you, you can't just come here; you are putting Lizzy's life in danger by coming here." Galit na ang tuno ni Trevor. Nag uusap pala sila?

"I told no one that I'm coming here. You don't need to worry, Isa pa; we need to talk." Makulit si Antekors.

 Lumabas ako, tinignan ko siya ng deretso. Saglit itong nagulat pero ngumiti din. Lumapit ito sa akin.

"Hi, we haven't properly introduced ourselves. I'm Page, Trevor's best friend and childhood sweetheart." Kinindatan pa niya si Trevor.

Pinandilatan ko naman si Alonzo.