Tiro 14 yaşında bir çocuktu. Bir gün ailesinin tayini nedeniyle taşınmak zorunda kaldılar. Yeni evleri çok daha güzeldi. İlk kez bakkala gidecekti. Evden çıktı sabırsızlıkla sokakta yürüyordu. Bakkalı görmüştü nihayet. Sokağın başındaydı bakkal. Bakkalı şöyle bir gözden geçirdi. Çok güzel bir bakkaldı. Bir de içine bakmalıydı. İçeri girdi. Şöyle bir göz attı. İçerisi de güzeldi. Galiba burayı sevecekti. Ekmekleri aldığı gibi çıktı. Çok mutluydu ki mutluluğu o ana kadarmış. Bakkalın hemen karşısında Çok eski bir ev vardı. İçi çok karanlıktı. Terk edilmişe benziyordu. İçinde kimse oturmuyordu galiba. Gitti evin yanına. Bahçesi vardı evin. 2 katlıydı, müstakildi ev. Eve dikkatlice bakınca evin mühürlenmiş olduğunu gördü. Sonra eve geri döndü. Ertesi sabah yine bakkala gitmişti. Bakkaldan çıkınca o ev gözüne çarptı. O evi görmek istemiyordu. Görünce korkuyordu. 14 yaşında olmasına rağmen korkuyordu biraz da olsa. Tam gidiyordu ki evde bir beyaz ışık gidip geliyordu. Eve yaklaştı ve dikkatlice baktı. Bu bir insandı. Ve o beyaz parıltı ise elmas bir kolyeydi. Karanlıkta nerden parlıyordu ki? Mühürlü bir evde birinin olması hiç iyi değildi. Arkasını dönerken o birinin durup ona baktığını gördü. Hemen koşarak eve kaçtı. Zile bastı, bastı, bastı. Kapıyı babası açtı. Her şeyi babasına anlattı ama babası inanmadı ama yine de gidip göz atmayı seçti. Oğlunun içinin rahat olmasını istiyordu. Tiro da onunla geldi. Gittiklerinde kimse yoktu. Babasına ne kadar anlattıysa anlatsın babası ona inanmamıştı. Ertesi sabah bakkala gidiyordu. Bakkalın orda kukuletalı bir çocuk gördü. Çocuk ona bakıyordu fakat yüzü gözükmüyordu. Çocuğa doğru koştu. Çocuk kaçtı ama Tiro ondan daha büyük olduğu için daha hızlı koşuyordu ve kolayca çocuğu yakaladı. Çocuğun suratına baktı. Kafasındakini çıkarınca çocuğun gülümsemesini gördü ve paniğe kapıldı. Çocuğun gülümsemesi hiç nazikçe değildi. Omzundan eller tuttu Tiro'yu. Sonra bayıltıldı. Gözünü açtığında karanlık evin içindeydi. Yabancı bir ses ona: "Beni izlemenin cezası nedir biliyor musun?" dedi. Tiro'nun ağzı bantlıydı. Ses kadın sesiydi. Kafasını "Hayır" anlamında salladı. Kadın: "Budur." dedi ve Tiro'nun kellesi koptu.
DEVAM EDECEK...
