Kidnapped & broken

chapter 20

Ik probeer er over heen te klimmen maar val eraf. Auw mijn enkel. Ik sta met moeite op.

En probeer het nog een keer, het lukt me maar net als ik er af wil springen aan de andere kant,

word mijn voet vastgepakt. Ik word naar beneden getrokken en zie dat het Dennis is.

ARGHH NEE NIET WEER. Waarom lukt het toch nooit?! Ik ben het zo zat!

Ik spartel flink in zijn armen en probeer hem weg te duwen. Ik sla op zijn borst maar 't helpt niet.

Nog harder probeer ik mezelf los te rukken maar ook dat gaat gewoon niet.

Bijna wurm ik me uit zijn greep, maar hij verstevigt het. Ik word alleen maar bozer.

We komen bijna aan in de woonkamer, Hij gooit me over zijn schouder en ik begin met mijn vuist op zijn rug te slaan.

"Laat me los!" roep ik kwaad. Ik begin alleen maar harder te slaan maar hij merkt het niet eens.

We lopen de kamer binnen en iedereen kijkt me verbaasd aan. Ze zagen het totaal niet aankomen denk ik.

~

Ik kom eindelijk uit zijn greep en ren naar de andere kant van de kamer toe.

Micheal staat op en loopt naar me toe, maar ik maak me zo klein mogelijk en ga op mijn hurken zitten.

Wat gaat hij doen? Ik maak me nog kleiner en net als Micheal bijna bij me is;

besef ik dat ik een mes heb! Ik trek hem uit mijn broekzak en houd het beschermend voor me.

Micheal deinst achteruit en nu probeert Adam dichterbij te komen. "Schat geef dat is hier" zegt hij.

Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat Dennis in de keukenkastjes aan het rommelen is.

"Nee ik ga jullie allemaal vermoorden!" schreeuw ik. Dan hoor ik me voetstappen achter me.

Ik draai me niet om, als hij dan dichterbij is steek ik hem gewoon dood. Wie is het eigenlijk?

De voetstappen komen dichterbij. Op gegeven moment hurkt iemand achter me neer.

Zo dichtbij dat ik hem kan voelen en aan zijn parfum kan ik ruiken dat het Dennis is.

Hij duwt me heel zacht omlaag zodat ik nu op mijn benen zit en niet meer op mijn hurken.

Ik wil net wild met het mes gaan slaan maar hij pakt allebei mijn polsen stevig vast. "Geef maar hier prinses"

zegt hij zachtjes in mijn oor. Ik schud wild mijn hoofd en probeer mijn polsen los te krijgen.

Ik stribbel een tijdje tegen maar het helpt weinig. Mijn lichaam begint moe te worden en mijn energie

is op. Maar ik houd het mes nog steeds stevig vast. "Sshh relax babe" fluistert hij.

Na een paar minuten ben ik zwak en trekt hij het mes uit mijn handen. Ik probeer gelijk weer om los te komen.

Dan opeens haalt hij een doekje tevoorschijn en drukt het tegen mijn mond en neus.