Kidnapped & broken

>> Hoofdstuk 23 <<

Het is zo donker dat ik niet kan zien wie het is. "W-wie is daar?" vraag ik trillend.

"Vera wat doe jij hier, het is drie uur s'nachts" zegt Jake's maar al te bekende stem.

"I-ik werd w-wakker e-n ik w... Was niet le-kker" stotter-huil ik. "Ach schoonheid toch" zegt hij lief.

Hij loopt naar de keuken en pakt een glas water voor me. Terwijl ik het langzaam opdrink;

pakt hij een dekentje en slaat het om mij heen. Ik droog mijn tranen en word weer een beetje rustig.

Jake gaat zitten op de bank en tilt mij op zijn schoot. Ik ga comfortabel liggen en ontspan een beetje.

Zijn warme knuffel doet me goed, en het dekentje warmt me ook op. Ik haal diep adem,

en leg mijn hoofd weer op zijn schouder, net zoals gisteren. En al snel val ik weer in slaap..

~

Ik open mijn ogen en zie dat ik weer in Jake's kamer lig. Ik heb uiteindelijk toch wel goed geslapen, ongeveer 10 uur. Ik kijk op de klok en zie dat al bijna 12.00 s'middags is. Mijn hemel, het is al middag. Er ligt niemand naast me, dus ik neem aan dat Jake gewoon in de woonkamer is. Ik proef nog de vieze na-smaak van het overgeven. Ik sta op en loop naar de badkamer en voel al mijn spieren aanspannen. Shit, ik heb spierpijn van het trainen. Kan je dag nog slechter beginnen? Langzaam loop ik verder. Ik ga naar de wc en was even mijn gezicht. Misschien kan ik even douchen? Ik pak wat kleren uit de kast, en loop naar de badkamer om te gaan douchen. Ik neem een douche, en daarna poets ik nog mijn handen. Als make-up doe ik weer alleen mascara en eyeliner. Ik ga even zitten op bed. Opeens hoor ik mensen praten op de gang. Ik ga tegen de deur aanstaan en probeer het gesprek af te luisteren. "Dat meisje is nog steeds beneden.. Hoelang gaan we haar nog houden?" zegt volgens mij Brad. Welk meisje? Waar hebben ze het over? "Ik weet niet gast, Erik wilt haar kopen maar hij is ons nog geld verschuldigd." zegt Jake. Wacht eens.. Hebben ze het over Merlé? Dan leeft ze dus nog! Maar ik weet zeker dat ik niemand zag beneden. De kelder was leeg gisteren. "Ik ga Erik even bellen, als hij haar niet wilt maak ik haar wel af." lacht Nick nu. WTF?! Is hij helemaal gek geworden ofzo? Dat ze meisjes verkopen en ontvoeren is al erg genoeg, maar doden? Dat is al helemaal gestoord. Woede begint in me op te borrelen. Ze praten over haar alsof ze niks is. Jongens zijn zo ongevoelig en harteloos. "Is goed bro, ik ga even bij Vera kijken." zegt Jake. Ik ga snel op bed zitten. Oh chips, dit ziet er verdacht uit. Ik sta snel op en ga naar de badkamer toe. Ik doe alsof ik mascara op doe. De deur gaat van het slot en Jake komt de slaapkamer binnen. "Schoonheid?" zegt hij. "Ik ben hier." antwoord ik. "Wauw, jij ziet er mooi uit." grijnst hij. Ik moet blozen en kijk naar de grond. "Ik moet zo weer even aan het werk". Ik knik langzaam. "En jij, gaat even met David en Alex iets doen.." gaat hij verder. Wacht, wat?!

~

Ik loop met Jake door de gangen, we zijn op weg naar Alex. Jake wilt niet zeggen waar het over gaat. Waarom doet hij zo mysterieus? Ik ben heel erg nerveus en bang. Ik wil gewoon weten wat ik moet gaan doen met hen. Als het niks ernstigs was, had Jake wel gewoon verteld wat het is. Jake loopt een kamer binnen en ik blijf staan, ik ben echt heel nerveus. "Kom op schoonheid." zegt Jake. Ik kijk hem met angstige ogen aan. "Wat gaan we doen?" vraag ik in paniek. Hij trekt me mee naar binnen en ik zie daar Alex en David staan. Naast hun staat zo een dokters bed en bij het bed staat een man, best breed en ik gok boven de dertig. "Hallo Vera." zegt de onbekende man.

Verward kijk ik om me heen. Zijn stem heeft iets waar ik rillingen van krijg. Ik kijk Jake bang aan en smeek hem met mijn ogen hier te blijven. Maar hij luistert niet. In plaats daarvan geeft hij me een kusje op mijn wang en duwt me zachtjes naar David toe. David houdt me beet maar ik ruk me los en pak Jake's arm vast. "Ik ben bang, haal me hieruit." mompel ik bijna huilend. "Kijk me aan, Vera." hoor ik Jake zeggen. Ik kijk langzaam op en staar in zijn ogen. "Je gaat luisteren naar hem, en naar de jongens, en dan zal er niks gebeuren. Begrepen?" gaat hij verder. Ik knik traag en veeg een traan weg. Ik wil weg hier. "Brave meid.. " mompelt hij terwijl hij nog een kus op mijn wang drukt. Heel soft. Hij duwt me heel zachtjes naar David en loopt dan de kamer uit. De deur doet hij natuurlijk weer op slot. Adrenaline giert door mijn lichaam en ik begin zwaar te ademen. Wat gaan ze met me doen? "Rustig maar Vera." zegt David. Hij knuffelt me even en als hij me loslaat zie ik dat de onbekende man ons grijnzend aankijkt. Wat een pedofiel joh. "Zo klein en bang." grijnst de man. Hij gebaart dat ik naar hem toe moet komen. Ik kijk David vragend aan, maar hij knikt als teken dat ik het moet doen. Ik schuifel voetje voor voetje naar de man toe. Heel langzaam, ik probeer gewoon tijd te rekken. De man kijkt me ongeduldig aan.

Als ik eindelijk bij hem ben aangekomen, tilt hij me abrupt op het doktersbed. Ik ben nu nog banger dan eerst. Hij dwingt me te gaan liggen op mijn rug, je ziet mijn benen trillen. Wat gaat er nou gebeuren? Mijn nieuwsgierigheid wint de strijd. "W-wat gaan jullie doen?" vraag ik paniekerig. Het klonk minder zelfverzekerd dan ik had gehoopt. "Er is geen reden tot paniek schatje, we gaan alleen even wat dingen checken." zegt de man. Meteen ga ik weer recht op zitten. Ik wil van het bed afspringen maar word tegengehouden door de man. Ik ruk me los en ren naar de deur. Opeens besef ik dat die op slot zit. Lekker bezig Vera. Wat nu?! Ik sla tegen de deur en roep Jake. Maar voor ik het weet word ik opgetild van achteren. Ik probeer los te komen maar het lukt niet. Ik word weer op het bed neergezet en ik zie dat het Alex was die me had opgetild. "Jongens bind haar even vast." zegt de man. Alex laat me weer liggen op mijn rug. Ik probeer hem weg te duwen maar hij trekt zich er niks van aan. David en Alex binden me vast aan het bed met stalen dingen. Ik kan nu geen kant meer op.. Ik kijk paniekerig om me heen. David knielt naast me neer.

"Shh, er ik niks aan de hand.". Ik geloof er niks van en slik even. De man is met zijn rug naar ons toe, bezig met iets. Ik snap het niet, wat voor dingen gaan ze onderzoeken? Opeens staat David op en loopt naar Alex toe. De man draait zich om en heeft een een soort van prik in zijn handen. Wat te fuck is dat?! Ik beweeg wild heen en weer en probeer los te komen maar niks helpt. De man komt steeds dichterbij. "Jij blijft proberen hé?" grinnikt hij. "Altijd." antwoordt David lachend. Dit is absoluut geen geschikt moment voor grapjes mensen! Hij ontsmet mijn arm even. Daarna pakt hij de rare spuit, maar ik trek mijn arm los. Ik wil de spuit uit zijn handen pakken maar hij pakt mijn polsen vast. "Misschien kunnen we haar beter eerst laten slapen." zegt de man uiteindelijk. "Ja, lijkt me inderdaad handiger" antwoordt Nick. De man pakt iets. Het is een soort van luchtmasker. Hij zet het op mijn neus en mond. Ik stribbel tegen en houd mijn adem heel lang in, maar na een tijdje stik ik bijna en moet ik dus wel ademen. Langzaam word alles zwart voor mijn ogen.

Heeey! Ben ik weerr :) we zijn gewoon bijna bij de 1K lezers😱! Echt ongelofelijk!! Zoals jullie al gezien hebben, schrijf ik nu anders: zonder regels tussen de zinnen. Laat me even weten of jullie dit fijner vinden of mijn standaard schrijfstijl ;) En vergeet vooral niet te stemmenn😏 Xxxx mee