Kidnapped & broken

>> Hoofdstuk 31 <<

"komaan prinses" zegt Dennis. Ik schud mijn hoofd. "Het is zo gedaan" probeert hij. Opnieuw schud ik mijn hoofd. Hij zucht en loopt naar mij toe. Ik loop nog verder weg van hem. Ik zie dat Jake zijn telefoon wegdoet en de situatie bekijkt. "Je weet dat je al twee strikes hebt Vera" zegt Jake. Oké, daar heeft hij een punt maar ik ga die handboeien niet omdoen. Jake loopt op me af en pakt de handboeien aan van Dennis. Ik stap nog meer naar achteren maar knal dan, super handig, tegen de muur aan.

~

"Het kan toch wel één keer zonder boeien?" roep ik. Jake staart me een tijdje aan. "Micheal kan je even helpen?" vraagt hij dan grijnzend. Die klootzak. Ik wil net wegrennen maar word tegengehouden door Micheal. "Laat me los" gil ik. Hij grinnikt en sleept me letterlijk naar Jake toe. Ik begin te trekken en te duwen. Jake doet de handboeien met veel moeite om en daarna word ik weer op de grond gezet. Opeens komt David aanlopen. Hij zou toch niet meegaan? Hij pakt zijn jas en opent de deur. "Kom Vera." zegt hij. Verward loop ik de deur uit. De jongens volgen en we lopen de trappen af naar de kelder, want daar is de hoofddeur. Ik kijk de kelder rond en zie dan Merlé in een hoekje zitten. Ik kan zien dat ze net gedoucht heeft, haar haren zijn nog nat en ze heeft nieuwe kleren aan. Verbaasd kijk ik toe hoe David, Merlé uit haar cel haalt. Ook zij krijgt handboeien om. Waarom gaat Merlé mee? Het niet-snappend ga ik naast haar lopen, we zijn onderweg naar de auto's. Ze heeft net gehuild, dat kan ik zien aan haar rode ogen. Dan opeens herinner ik het me weer. Ons gesprek, de vorige keer.. Ze vertelde dat ze verkocht zou gaan worden. Gaat dat nu gebeuren? Ik kijk haar vragend aan, en ze beantwoord mijn blik door zonder geluid het woord "verkocht" te lip-syncen. Verslagen kijk ik naar de grond. Het laatste wat ik nog had.. Word bij me weggehaald.

Ik gun haar een kleine glimlach. Ondertussen staan we voor een zwart busje. Eerst gaan Micheal en Dennis erin, gevolgd door Jake en mij. David en Merlé lopen naar een zwarte auto, die gaan waarschijnlijk nu naar de zwarte markt.. En weet je, ik ben moe van al het proberen zonder resultaat, dus ik laat het gewoon gaan. Ondanks hoeveel pijn het doet. Ik kijk heel de rit naar mijn schoenen, simpelweg niet in staat om nu iemand in de ogen te kijken. De rit verloopt luid, dankzij de jongens. Ik besef ineens dat als Merlé weggaat, ik echt niemand meer heb. Zij is en was de laatste. Een brok verschijnt in mij keel, maar ik slik het weg. Ik sluit mijn ogen en zucht. Dit word nog nog een lange rit..

~

"Kom schoonheid." zegt Jake, die in de deuropening van het busje staat. Langzaam loop ik erheen. Ik kan niet eens beschrijven hoe moe en energieloos ik me vandaag voel. Hij legt zijn hand op mijn rug en we lopen naar een huis. Wat me opvalt is dat ook dit erg afgelegen ligt. Micheal en Dennis lopen voor ons, druk in gesprek. Ik wil dit echt niet. Ik ken deze mensen niet eens. Jake drukt op de bel en vrijwel meteen horen we voetstappen. "Gasten!" roept een jongen van Jake's leeftijd blij als hij de deur opent. De jongens groeten elkaar blij en valt zijn blik op mij. "Wie is dit hotte chickie?" vraagt hij dan grijnzend. "Míjn meisje" zegt Jake met nadruk op 'mij". "Oh sorry bro." grinnikt de jongen. "Hoe heet je mooi meisje?" vraagt hij.

Ik kijk Jake vragend aan, hij knikt. "Vera." zeg ik blozend. Hij lacht en steekt zijn hand uit. Ik schud hem. "Joey." stelt hij zich voor. Jake trekt me mee naar binnen en raad maar eens wat ik zag.. Juist ja! Meiden in cellen. We lopen naar boven en daar zie ik nog vier jongens, allemaal van dezelfde leeftijd. Maar tot mijn verbazing, zijn er meiden aan het werk. Eentje is bezig in de keuken, eentje is de woonkamer aan het opruimen en een andere is een tafel aan het schoonmaken. What the fuck is dit..? Worden ze gebruikt als slaven? Het zal toch niet.. Ze hebben allemaal dezelfde kleren aan, een zwart t-shirt in een spijkerbroek.

"Vera?" hoor ik ineens. Snel kijk ik op en zie iedereen me aanstaren. Ik moet blozen en kijk Jake vragend aan. "Ze vroegen hoe je heet." lacht hij. Oh.. Oops? "Uhm.. Vera." zeg ik. Iedereen moet lachen. "Hoi Vera." zegt één van de jongens. "Hoi." antwoord ik. De woonkamer ziet er opgeruimd en schoon uit, het is heel modern en mooi ingericht. Iedereen loopt naar de banken en neemt plaats. Ik word door Dennis tussen hem en Jake getrokken. Terwijl iedereen aan het praten is, staar ik denkend naar één van de meisjes. Ze is echt ontzettend mooi, slank maar toch met vormen, lang, lichtbruin haar. Kortom, ze is perfect. Onze blikken kruisen even en ze glimlacht kleintjes naar me. Ik glimlach terug. Toch zie ik de pijn in haar ogen als ze voor zich uit staart. Ik sla mijn ogen neer en dwing mezelf om contact met haar te zoeken. Ik tik Jake zachtjes en onopvallend op zijn bovenbeen. Hij kijkt me meteen aan. Ik vorm met mijn lippen het woord "wc.". Zonder geluid uiteraard. "Waar is de wc, Jay?" vraagt hij dan aan een jongen. "Bella, kan je hem even naar het toilet begeleiden?" vraagt hij dan aan het meisje. Bella heet ze dus. "Het is eigenlijk voor Vera." grinnikt Jake. "Oh, kun je háár dan even naar het toilet brengen?" vraagt hij dit keer. Ze knikt. "Zeg het, Bella." zegt de jongen kalm, maar toch met een dreigend ondertoon. "Ja, Jay." zegt het meisje. Ik hoor de jongens lachen. "Brave meid." mompelt de jongen. "Zo doe je dat!" grijnst de jongen nu. Het meisje wenkt me en ik loop met haar mee de gang op. "Hey." zeg ik zachtjes. Ze groet me lief terug. Er valt een ongemakkelijke stilte. "Het spijt me dat je hier moet zijn.." zeg ik uiteindelijk. En ik meen het echt. Ondanks dat ik zelf in een soortgelijke situatie zit.. "Het is al goed, ik ben het gewend." zucht ze. "Hoelang ben je hier al?" vraag ik. Ze denkt even na en antwoord dan: "Bijna zeven maanden." Oh god.

Net als ik iets wil zeggen staat ze stil. Ik kijk om me heen en zie dan het toilet. "Bedankt!" zeg ik. Ze glimlacht terug. Ik ga de kamer binnen. Ik heb zo ontzettend veel medelijden met haar.

~

We lopen de voordeur weer uit. Ik heb, met veel gesmeek, voor elkaar gekregen dat ik in de woonkamer met Bella mocht kletsen. Ze is echt heel lief en volgens mij heb ik net een nieuwe vriendin gemaakt. We lopen richting de bus. Ze zijn trouwens vergeten om de handboeien om te doen! Domme mensen. Als iedereen eenmaal zit besef ik dat ik iets moet gaan verzinnen. Ik kan hier niet eeuwig blijven zitten.. Ja, ik weet wat jullie denken! Wéér een zinloos ontsnappingsplan. Maar ik ga jullie iets beloven. Als dit plan mislukt, ga ik het officieel opgeven. En ik breek nooit, maar dan ook echt nooit, mijn beloftes.

~

Hoii mensen! Hier is de update! Sorry dat jullie zo lang moest wachten :'( En ook sorry voor dit beroerde hoofdstuk😅 Ik heb wat dingentjes te vertellen! In het vorige hoofdstuk heb ik jullie verteld dat ik naar 2 VWO ga volgend jaar.. Het plan is een beetje veranderd😁 Ik heb samen met mijn ouders besloten om toch voor de havo te gaan. Ik heb dit jaar ontzettend veel stres gehad, omdat ik mijn vwo-cijfers voldoende moest houden. Dus havo leek ons nu een verstandigere keuze :) Verder, wil ik @alinaaaxx bedanken voor haar ideetjes! Ik ga ze in de aankomende hoofdstukken uitwerken😊 En als laatste wil ik even laten weten hoe ontzettend dankbaar ik ben voor alle views, want DAMN DIE GAAN NU ZO SNEL! En natuurlijke alle votes en reacties! Blijf zo doorgaan lieve lezertjess🌹 We zijn alweer bijna bij de 30 DUIZEND lezers, omg! En nog snel een vraagje! Zijn er mensen die mijn boek echt al sinds het begin volgen?🤔 Laat het me weten in de reacties💛 Ik hou van jullie allemaaaaalll😘 - S