She's My Sexy Slave [Away Pamilya]

Meet My Self

Chapter [1]

Hai ako nga pala si Samantha Sam for short i'm 22 years old, at---.

"anak?sam sam sam"

"bakit po mama?" tanung ko kay mama.. umhf pinapakilala ko pa lang sarili ko sa mga readers si mama nang didisturbo na hehehe.

"anak ang kapatid mo tinambangan ng mga Montenegro"

"ha? asan sya ma?"

"nasa library anak ginagamot na sya doon" pagkasabi noon ni mama tumakbo na ako papuntang library kung saan ginagamot si Justine.

"Justine anung nangyari?"

"ate tinambangam kami nung bunsong mga kapatid ni ate Aloha" sagot nya sakin

"yaya ako ng gagamot sa kanya" sabi ko sabay kuha ko nung pang gamot kay yaya at ako ng gumamot kay Justine. papunta aksi silang manila may idedeliver na bigas . bigas ang isa sa mga pangunahing negosyo namin.

"papa hindi pwedeng hindi tayo gumanti" sabi ni Justine kay papa

"anak huminahon ka muna, magpagaling ka muna bago tayo gumawa ng hakbang at---" pangungunsinti ng magaling naming ama.

"papa natatakot na yung kambal natin tama na yan" sabi ni mama kay papa

"ilabas mo mona ang kambal ng mag uusap kami ng mga anak mo mama" sagot ni papa kay mama

"papa lagi nalang bang ganito pag may lulusob? lulusob din kayo? gantihan po ba ang gusto nyo? mag ubusan ng membro ng pamilya?" sabi ko sa kanila

"ate sam nananahimik na tayo, pero sila tong lusob ng lusob sa atin at kapag nanahimik lang tayo uulit at---" sagot ni justine

"pero lalaki sila at tayo? isipin mo nga may mga kapatid kang babae Justine na pwedeng mapahamak" pasigaw kung sabi sa kanya

"sam anak huminahon ka, kami ng bahala dito. umuwi ka na lang sa davao para matulungan mo ang ate eris mo wag mo kaming alalahanin dito." sabi ni papa sakin.

galing lang kasi akong davao at nagbabakasyon lang ako dito samin.pero sa ganitong nangyari na naman parang ayoko ng umuwi mona sa davao.

"papa pano ako hihinahon kung palagi nalang tayong ganito sa mga montenegro. kung gantihan lang ang ginagawa natin sa kanila baka bati sina jay and joy eh idamay nila." sagot ko

"subukan lang nilang galawin ang kambal ate magkakamatayan kami" sagot ni justine sakin.

dahil nga matitigas talaga ang ulo ng mga lalaki tumayo nalang ako.

"wag na mona kayong gagawa ng hakbang laban sa kanila" sabi ko habang naglalakad ako paalis sa kinaroroonan nila.

"anak wag na wag mong gagawin yang binabalak mo" sabi ni papa

"ate mapapahamak ka lang pag kinausap mo ang mga montenegro" sabi din ni Justine.

oo alam kung mapapahamak lang ako pero pag laging ganito, na gantihan, iisa-isang mauubos ang mga membro ng pamilya namin at mga tauhan dahil lang sa alitan matagal ng nagsimula. lumabas nalang ako at walang sabi-sabi sa kanilang dalawa, mahal ko ang pamilya ko kaya gagawin ko ito.