PAANO NA KAYA [COMPLETED]

Chapter 23 : Nightmare

*Elisse POV*

Hindi ko alam kung anong lumabas sa bibig ko at nasabi ko yun. Damn it, hindi ko na mababawi at sinuportahan kopa iyon.

Maraming salamat sa kanya, sa gabing ito at nakasama ko siya, bukas, wala na, hindi na pwede. May nagmamay ari na ulit sa kanya, wala na, wala na.

Buti nalang at nakilala ko si Khalil. He is a good friend. He is a gentleman and a boyfriend material.

Habang nakahiga ako, nag tweet ako.

@ElisseJoson : This is gonna be the best day of my life. :)

Marami rami rin ang nag retweet at nag favorite. Sabog ang notification ko right now dahil dun.

After ko i tweet non. Si mccoy naman ang nag tweet.

@hashtag_mccoydl : Thank you bestfriend :P.

Andaming nag like at retweet dun sa tweet niya. Linike ko rin ito.

Pagkatapos ko i Like to. Pinatay ko na ang phone ko. It's time for me to sleep.
ZzzZzZ....

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

"McCoy, tama na, ayoko na. Hindi na kita mahal. Hindi to pwede." sabi ko.

"Elisse, alam mo namang mahal kita. Hindi ko na kayang itago pa sayo ang nararamdaman ko. Mahal kita Elisse. Mahal na Mahal. " sabi niya sa akin.

"Ano to? Anong mahal? Ano to McCoy? Ano to Elisse? " sabi ni Maris.

Anong ginagawa niya dito? Bakit siya nandito? Bakit alam niya tong lugar na to? Bakit? Bakit?

"Anong ginagawa mo dito Maris? " tanong ni McCoy.

"Malamang sinundan ka. Girlfriend mo ako pero tinaksil mo lang ako. Hindi pala ako ang mahal mo. " sabi niya habang umiiyak.

I felt guilty, dahil may kauna unahang babaeng pina iyak si McCoy. Si Maris pa. Dapat talaga wala na kaming komunikasyon, marami at maraming masasaktan.

"McCoy, she needs you, mahal ka niya. Look, she's pale. Putlang putla na siya. She needs to be send in the hospital. " pag aalala kong sabi sa kanya.

After, I said it. Nahimatay siya, she needs McCoy. Siya yung boyfriend niya.

Wala akong karapatan. Wala. Wala.
Kailangan ako ng bestfriend ko ngayon kaya sasamahan ko sila sa hospital.

Habang nakasakay kami sa sasakyan, dahil sa pag aalala ni McCoy kay Maris. Hindi na ito nakatingin sa dinadaanan.

"McCoy!!!. " sigaw ko.

BLAGGGGG!!!!

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

"Ate. Ate. Ate. Wake up. Aalis na tayo. " sabi ni Paulo

"Kanina pa kita ginigising. " tuloy niya.

"Si McCoy? Nasaan? " alalang tanong ko.

"Ayieee, namimiss na niya. Ate, pinapa alala ko lang sayo, may girlfriend yan. Hindi kayo pwede ng bestfriend mo. " pagpapayo niya sa akin.

"Seryoso ako, nasan siya? " tanong ko ulit.

"Nauna na sila umuwi, tulog mantika ka pala. Haha. " pagtawa niya

"Paulo naman e. Sige na, labas ka na muna, maliligo na ako . " sabi ko.

Lumabas na siya sa room ko, naligo na rin naman ako. After 10 minutes, natapos na ako. Kaya lumabas na ako sa kwarto at pumunta sa lobby, ako nalang pala ang hinihintay nila

"Tara na? It's time to go home. " sabi ni Mama.

"Tara na po. " sagot ko.

I will miss you Manila, pinakamahalagang gabi yung nakasama ko siya.

Nagbyahe kami pauwi. Mga 2 oras rin ang biyahe namin.

•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Hello guys, sorry sa update. After this chapter back to normal muna tayo :) .
Please Vote, Vote, Vote.