Secret Admire [Published under Viva Psicom]

Chapter 37

Zenia's POV

It's Wednesday already. Hindi ako pumasok kahapon at nung monday, hindi pa ako ready na makita si Justin.

Pero ngayon siguro, kailangan ko na harapin. Ang hirap! Katabi ko pa naman siya. :(

As I entered the classroom, yes, I'm nervous. Nasa loob na si Ma'am Molis, but I'm not late. I'm just at the right time.

Naglakad na ako papunta sa row namin. Nakita ko na si Justin na nakatingin lang sakin. Naiilang ako, ayoko tumingin sakanya.

"Zenia." tawag sakin ni Ma'am Molis tapos nag pinalapit ako sakanya. sa may Teacher's table.

"Bakit po?" Nakatayo na ako sa harap niya.

"You've been absent for two days. Friday and Monday. Anyare sayo?"

"Eh ma'am, nagkasakit eh." Alright, I know I lied. Sorry!

"Ah ganun. Sakit sa puso?" Hindi ako nakasagot sa tanong ni ma'am. Alam kasi ni Ma'am Molis yung tungkol sa amin ni Justin.

"Come'on Zenia, You're not good in pretending! No, not in me. You can't hide those pain in your eyes. Alam kong nasasaktan ka." Aww! Paano nalaman ni ma'am na about naman to sa amin ni Justin? 

"Paano niyo naman nalaman ma'am?"

"Kalat kasi sa campus na wala na kayo at si Ella na ang girlfriend ni Justin. Saka, parehas kayong absent kahapon." So, absent din pala si Justin kahapon? Bakit? Takot ba siyang makita ako?

"Ah ganun po ba? Sorry po ma'am." Gustong na lumabas ng mga luha sa mata ko. Gusto kong umiyak kay ma'am. Feel ko, gusto ko iyakan lahat ng tao hangga't di nauubos tong luha ko.

"It's okay. Wag ka ng umiyak. Okay? Just a piece of advice Zen, wag kang iiyak sa harap niya. Magmumukha kang kawawa. And yung hair color mo? Nice. You look really good!" Yes, that's true. Okay lang sa school namin ang may kulay ang buhok. Madami kasing mga american and korean na students dito na may natural hair color kaya we are free to have our hair color.

"Thank you po ma'am." Sabi ko tapos bumalik na ako sa upuan ko.

Hindi ako makatingin sa may window dahil nasa right side ko si Justin. Ang hirap ng ganito! Magkatabi pa kami.

May time na ngumingiti siya tapos naguusap sila ni Kriston kahit hindi sila magkatabi. Nakaharap siya sakin, namiss ko siya ng sobra. Yung matangos niyang ilong na pinipisilpisil ko, yung mga mata niya.

Siguro talagang hindi niya ako mahal. Mukhang wala lang naman ako sakanya eh? Parang walang nanyare.

Ilang teachers na yung pumasok sa room namin para magturo. I can't concentrate! naiilang ako!

"Zenia? Gusto mo bang lumipat muna?" bulong sakin ni Ross. Napansin niya sigurong kanina pa ko ilang na ilang.