Secret Admire [Published under Viva Psicom]

Chapter 47

Zenia's POV

Hmmm.. May nararamdaman akong kumakalabit sa kamay ko.

Nanghihina ako pero tinry ko imulat yung mata ko. Umaga na siguro? Kagabi, katabi ko matulog si Justin. Si Justin siguro yung bumuhat sakin? Teka, san niya ko dinala?

"Ayun! Nagising kadin!" sigaw ni..    ROSS? huh? Bakit siya nandi.. teka? Bakit ako nasa ospital? What happened? 

"Huh? Why, why am I here in.. in the hospital?" mahina lang yung voice ko habang tinatanong ko si Ross. Nakakagulat. Parang kagabi lang katabi ko matulog si Justin eh? asan ba yun? Teka, Ano ba nanyare?

"Eh kaninang madaling araw, nagising daw si Justin tapos yun. Nakita niya super pale na ng color ng lips mo and you can't barely breathe kaya tinakbo ka niya dito sa hospital. Mabuti nalang, dala niya yung cotse niya." Explain ni Ross.

Nagaalala tuloy ako kay Justin, siguro puyat siya? Nasan ba siya? Iniwan niya nalang ba ko dito? Ayaw niya na ba sakin kasi ayaw niya ng may aalagaan? Nagsawa na kaya siya sakin?

"A-asan si Jus.."

Ross didn't let me finish. "Wag ka na magsalita. Nanghihina ka pa. Lumabas lang si Justin para bumili ng food."

Akala ko naman iniwan niya na ko. Nagiging pabigat na ata ako kay Justin. :( Ayoko ng ganito! Ayoko ng nahihirapan siya.

Hindi ko talaga alam yung nanyare eh. All I remember is, tabi kami ni Justin natulog. Magkayakap pa nga eh.

"Ganun ba.." sagot ko kay Ross. Umupo si Ross sa tabi ko.

"Bestfriend.." She said with a heart melting tone. Parang nalulungkot siya.

"Ba-kit?" tanong ko.

"Alam mo namang ikaw lang ang bestfriend ko. Kahit nung bata pa tayo diba? Kahit madami na akong kaibigan ngayon, iba ka padin. Para na kitang kapatid eh? Though, may pagaaway tayo minsan. Normal lang naman yun eh. Bestfriend, nanghihina ka na ba? Wag mo ko iiiwan ha? Zenia, wag mo ko iiwan." My tears started to fall. Naiyak ako sa sinabi ni Ross.

All my life, ngayon lang siya nagdrama ng ganyan. Nagstart nadin siya umiyak. Ross, why are you saying those words to me? :(

I can't deny it to myself. Alam ko sa sarili ko na I'm somewhat weak already. But this time, I couldn't hide it to them anymore. Especially to Ross and Justin. I tired hard not to think about it. That maybe, I'll be gone on this earth so soon. But my body is already giving up.

"Bakit.. ba't mo ba sinasabi yan.. kahit anong manyare, di kita iiwan. I'm trying so hard to be strong..  Kahit naman mawala ako, babantayan padin naman kita eh. Wag, wag ka na umiyak.." I gave my very best to tell her that. Super nanghihina talaga ako.

"Wag mo nga sabihin yan. Hindi ka mawawala, di ka mamamatay. Ano ka ba!" Pinunasan niya yung luha niya then she smiled. Nabuhayan ako nung nag smile siya.