Kartal Pençesi - Kitap oldu

3. 24,049,470.00 TL

Keyifle okuyun...

🦅

Dirseğini cam kenarına dayanmıştı. Gözü yolda, tırnağının biri dişleri arasındaydı. Kendine inanamıyordu. Kartal Sipahi Nam-ı Diğer Pençe! Bir kadının peşinden gidecekti! Uçurumun eşiğindeydi de Efruz'un gözlerine tutunacaktı sanki. Kendine engel olamıyordu. Kızın gözleri hayallerinden çıkmıyordu. Bir çift gözden bu derece etkilenmesi belki saçmalıktı belki de değildi. Bilmesi için bir adım atması sonunda ulaşması gerekiyordu. Efruz geleceğe giden yolda bir dal parçası ise;

Tutunacaktı...

Başarabilirdi bu sefer... Hayatını düzgün bir raya oturtabilirdi. Belki evlenirdi. Belki baba bile olabilirdi.

"Hadi hadi." diye mırıldandı sabırsızca. Gözü yolda önündeki arabayı takip ediyordu. Parmakları direksiyona ritmik şekilde vurup kalkıyordu. Sabırsız biri değildi aslında. Bu tanışma sahnesi olmak zorundaydı. Birgün bunu bilinçli yaptığını anlatacak kadar iyi bir ilişkileri olabilirdi. En azından umut ediyordu.

"Hadi kurşuni." dedi tekrar kendi kendine. "Hadi..."

"Ve kırımızı ışık."

Önündeki arabaya vurmak için ayağını frenden çekti. "Umarım kemerin takılıdır. Buradan hastaneye gidersek yandığımın resmî olabilir." Önündeki araba olduğu yerde silkelendi. Kendisi de öyle. Memnun sırıtmasıyla kemerini çıkardı. Gözleri öndeki araçtaydı. Kızın çıkmasını bekliyordu. Arabayı durdurmak için gözlerini önündeki araçtan aldı.

Başını kaldırdığında Efruz'un kapısının açıldığını gördüğünde yüzündeki sırıtışı sildi. Sert ifadesini takındı. Gerçekçi olması gerekiyordu. Bunun içinde herkesin bildiği Kartal olmalıydı. Çok kolaydı bu onun için. Hiç zorlanmayacağını biliyordu.

Gözlüğünü çıkardı. Efruz'un gri gözlerini gördüğünde yüreğinde kıpırdanan ritme şaşırdı. Kıvılcımlar... Öfkeyle, Karadeniz misali kabaran gri maviler üzerine doğru geliyordu. Kendi kapısını da açıp dışarı çıkarttı geniş bedenini.

Kimin çarptığını ilk bakışta fark etti Efruz, şaşırmıştı ve adamın kim oldugunu hatırlayınca öfke her yerine dağılmıştı. Adamın kara gözleri ile kendi okyanusları birbirlerine dalmış gibiydi. "İyi misiniz?" dedi Kartal kıza yaklaşıp.

"Değilim! Değildim, sizi görünce hepten delirme noktasına geldim." dedi sert bir ifade ile. Koskoca Antalya'da arabasına çarpacak son adamı karşısında görmek aklı hayalinin ucundan bile geçmezdi.

"Sadece bir kaza, üzgünüm." dedi Kartal düz bir ifade ile.

"Siz üzülmeyi biliyor musunuz ki? Ne biçim araba kullanıyorsunuz?" Lacivert renkli arabasına döndü Efruz. En sevdiği renk ve modeldi. "Gitti arabam." dedi, omuzları düşerek içine göçen bagaja baktı içli içli. "Arabam." dedi adamın zorla seçtiği bir sesle.

Kızın haline içten içe üzülmüştü ama en acilinden bir tanışma olması gerekiyordu çünkü Kartal kendince bir hesap peşindeydi. Karşısına geçip, "Bu gece bir yemek mi yesek?' demezdi. Kızın da bunu kabul etmeyeceği açıktı. "Benim hatam, izin verin ben hallederim."

Açık kapıdan onları izleyen Selin kapısını kapatıp yanlarına geldi. "Kartal Bey." dedi. 

Kartal genç kıza çevirdi bakışlarını. Üzgün gibi görünüyordu. Yüzü ifadesizdi.
"Selin Hanım merhaba. Ne kötü bir tesadüf."

"Merhaba Kartal Bey. Olur böyle şeyler. Efruz'da çok sorun etmez." deyip arkadaşına baktı Selin. "Değil mi Efruz?"

Efruz arkadaşına döndü hızla. Gözleri kocaman açılmıştı. Kızın dediklerine de inanamıyordu.
"Ederim. Baksana Selin arabam ne hale geldi!"