III

16 7 0
                                    

Papikit-pikit na naglakad patungo si Maze sa isang cruise ship. Bawat ginagawa niyang hakbang ay siya namang kaniyang paghikab. The sun was still not set, tanging mga hamog pa lamang ang naririyan sa buong paligid.

May suot-suot siyang kulay asul na hoodie jacket at isang komportableng pambaba na nagawa siyang saluhin sa napakalamig na umaga.

It's still 5 am and the fog was still down. Kaya't malamig lamig pa na mas lalong nagpapaantok kay Maze.

"Ticket niyo po, miss."

Minulat ni Maze ang kaliwang mata at humikab na naman, namumula pa ang kaniyang pisngi dahil sa lamig na nanggagaling mula sa dagat at hamog.

"Here, sir." She said and smiled at him.

Namula ang buong mukha ng lalaki sa ginawa ni Maze, seeing a rare beautiful woman made him smile. Kakaunti na lamang kasi ang mga nakikita niyang mga dalagang sobrang ganda ang pagmumukha.

At ang mukha pa lamang yata ni Maze ang nakita niyang ganon.

"Sige, miss. Pumasok ka na."

Tumango si Maze at naglakad na pa-akyat ng cruise ship. The cold wind penetrate her skin, making her hug herself. Minulat niya ang dalawang magagandang mata at inilibot ang tingin.

The money was worth it. Napakaganda at maaliwalas, maraming mga stalls ng mga pagkain at may nakikita pa siyang swimming pool sa pinakagitna ng cruise ship sa kalayuan.

Wala pang masyadong tao dahil alas singko pa lamang. Ngunit alam naman niyang agad itong dadami kapag nag alas sais na ng umaga.

Agaran siyang pumanik upang hanapin ang kaniyang silid na kaniyang tutulugan.

Pagkahanap ng kwarto ay hindi na siya nakapag-isip pa at tuluyang bumagsak sa kama. Her drowsiness affects her eyes, kaya't hindi na niya napigilan pang pumikit at matulog.

KUmukurba ang kaniyang labi sa bawat sermon ng isang ina sa kaniyang anak. Instead of pitying the child, Maze found it funny and amusing.

Sumimsim siya sa kaniyang hawak na basong may lamang red wine at itinukod ang siko sa kaniyang lamesa habang pinapakinggan ang sermon ng ina sa kaniyang anak na nakayuko lamang.

Naalala kasi ni Maze kung paano siya sermonan ng kaniyang guardian, ngunit ang pagsermon nito sa kaniya ay may kasamang galang.

She feels like laughing.

"What did I told you? Stay away from that brat or he will just hurt you! And look at you now! You're crying pitifully as if someone died! Y-you! You're so stubborn!"

Ang kaibahan lamang ay iba ang topic sa sermon ng kaniyang guardian, sinisermonan siya nito dahil sa pag t-training nito kahit madaling araw na. They never fought because of lovelife.

She's not interested falling in love, anyway. Her guardian said that falling in love will only give you a headache.

Lumipat naman ang tingin ni Maze sa isang lalaki sa kabilang table na nakayuko rin habang kuyom-kuyom ang nanginginig na kamao.

Natawa si Maze sa nakikita, tinakpan niya ang bibig at pasimple silang pinagtatawanan. Ang lalaki sa kabilang table ang dahilan kung bakit na se-sermonan ang babaeng anak.

"What a bunch of idiots." Komento ni Maze at tumayo mula sa pagkakaupo.

Lumabas siya mula sa dining hall, the wind brushes in her skin again and excluded Maze' hair to their dancing. Bawat hampas ng alon ay ang paglakas ng hangin.

It smell nice here, ang amoy lamang ng tubig ang nagpapaganda ng amoy sa paligid. Tunay ngang mas maganda ang hangin kapag walang usok na nalalanghap.

Naglakad-lakad siya sa buong barko. Hanggang sa mapatigil siya nang may hindi siya sadyang marinig. Ang boses na iyon ay parang hinahabol ang isang tao.

"Sir hudyi!"

Hudyi? That name sounds rare so how come na may maririnig siyang ganyang pangalan dito at sa barko pa? Her eyes narrowed and stared at the men not so far away from her current spot.

Pinanood niya ang mga ito mula sa kaniyang mapag-obserbang mata, she's staring at them so intense as if her eyes could kill anyone.

One.. two.. bingo!

Isang mapaglaro na namang ngiti ang bumalandra sa kaniyang labi habang ang mata ay hindi pa rin naaalis sa pagkakatitig kay Hudyi.

Her and Hudyi's eyes locked, she joyfully waved her hands and began to walk towards him. Nagulat naman si Hudyi sa inasta ni Maze.

Who's this beautiful maiden? She's walking confidently while still wearing a strange smile, pansin na pansin niya ang maganda nitong ngiti ngunit mas kapansin pansin ang hindi nito nakangiting malamig na mata.

Hudyi raised his eyebrows. She seems.. different.

"Hello, my name is Maze! What's yours?"

Tinanggap ni Hudyi ang kamay na nakalahad sa kaniyang harapan, once he touched her hands, he felt something unusual that made him widen his eyes in surprise.

"Nice meeting you, fellow Mandella."

Shoot. She's right that he will immediately know her origin once he touches her. Binitawan na niya ang kamay ni Hudyi at matamis na ngumiti, lowering her guard.

"So, i'm right. You're the Hudyi guy that I am looking for!" She exclaimed in surprise.

Hudyi smiled when he sees her joyful expression, he can sense her happiness that made him surprise, is she really happy knowing another mandella? She looks so innocent..

"And why's that, miss?" Nakangiting saad ni Hudyi.

Maze mentally laughed. Of course, you're the only way to go to the world where she belongs. There's no way she'll approach you with no intentions.

"I met Chairman Yel, and he said that I must look for you if I wanted to go to the Mandella. Chairman Yel is so kindhearted, he took a pity on me who's stuck here since I was a child. I.. am really lucky to meet him."

Chairman Yel? Iyon ba yung unang Madellian na dinala niya sa mundo ng mga mortal? So, she met him first. Oo nga naman, paano ba siya makikilala o mahahanap ni Maze kung walang nagsabi sa kaniya?

Hudyi's lying if he's not surprised knowing an another mandellian here in the world of the mortals. Sino nga ba kasi ang mag-iisip na mayroon na palang Mandellian ang nakapasok rito bago siya?

"You grew up here?"

Tumango naman si Maze. Nakangiti pa rin ito, she looks so weak and innocent that deceived others.

"Yes, sir Hudyi. I grew up here with my mother and father who's now gone." Maze expression suddenly dropped, lumungkot ang mata nito at mas dumilim ang aurang bumabalot sa kaniya.

Hudyi sighed, not noticing Maze' behavior.

"Is that so? Do you want a cup of tea?"

Lumiwanag ang mata ni Maze, but her eyes mockingly stared at him.

"My pleasure."

Katalikod ni Hudyi ay siya namang pagkawala ng ngiti sa kaniyang labi. She rolled her eyes at him secretly and followed him.

Let's see.

Merciless' Vice Versaحيث تعيش القصص. اكتشف الآن