THIS LOVE

CHAPTER 25

Chapter 25

"Oo, ibang-iba sa inaasahan ko Sky, Luna, Tala. Me and Selene are loving the same guy which is Sean. You know girls, that Sean was really fundamental to me I don't want to lose him. But the saddest part with that, Selene ended our friendship. Dahil hindi ko nga kayang ipaubaya si Sean... Pero nasasaktan rin ako sa tuwing nakikita siyang nahihirapan kapag nakikita niya kami magkasama ni Sean" I says.

"Ang masasabi ko lang Irene, wag mong bibitawan si Sean. Tangina in the first place kayo ang unang nagmamahalan talaga. Kung gusto niya rin ng love life e humanap rin siya. Tangian wag ng makikigulo sa nagmamahalan"

"Wala na'kong masabi, nasabi na lahat ni Luna, magaling magaling!" Sky says and clapped her hands.

That's the TRB'S they give me shrength when I feels so weak, and they made me smiled in my blue days.

Pauwi na'ko ng makita kong galing sa mansion si Aling Aya, at papatakbo papunta saakin.

"May nangyare po ba Aling Aya?" I asked in a subtle way.

"Irene, ang kaibigan mo sinugod sa Ospital. Siguro nanghina na si Selene dahil wala siyang sapat na kain, nitong mga nakalipas na semana. Alalang-alala sina Ma'am at Sir Pascua dahil naabutan nila ang ganoong sitwasyon ni Selene ngayong pag-uwi nila"

"Irene napatakbo ako kasi kaninang umaga, narinig ko si Selene na umiiyak ng labis sa harapan ng Mama at Papa niya. Sinabi niya na pareho kayong nagmamahal sa isang lalaki. At nasasaktan siya dahil ikaw ang pinipili nito"

"Alam kong napakamalapit niyo bilang magkaibigan. Sana'y malamapasan niyong dalawa ang hamon na ito. At bumalik sa mabuti ang lahat"

"Salamat po, Manang Aya"

Hindi kaagad ako naka-diretso sa may cabin. Napaupo ako sa may damuhan. Binalot ang sarili ng yakap.

Pareho kami ni Selene na hindi sumusuko, sa hindi pagsuko parehong nakakaramdam ng sakit.

Kinaumagahan, nakita ko ang pag-uwi ni Selene, nakasakay siya sa wheel chair. Kita kong labis na pagbababo sa mukha niya.

Oh Diyos ko, hirap na hirap nako.

Nagpaalam ako kay Tito Jimmy na hindi ko muna magagawang pumasok ngayon sa store, mabuti at pinayagan ako naman ni Tito Jimmy.

Sa loob ng half day ay kumulong at nahiga lang ako sa kwarto ko, nais ko munang pahingahin ang sarili.

Nakikiusap kung bakit umabot sa ganitong klaseng sitwasyon, na wala nakong magagawa para malusutan. Napakahirap talaga.

Mga banadang ala-una ng hapon, ay naisipan kung maglakad-lakad at hindi ko inaasahang mag tatagpo kami ni Selene sa likod ng mansion niya.

Matagal kaming nagtitigan.

Aalis na sana siya pero nagawa kong tawagin ang pangalan niya.

"I just want to ask you something..."

"At yon, ay kung bakit naging madali saying tapusin ang friendship natin dahil lang doon"

"Bakit Selene, I thought we're not going to be like this, so  near yet felt so far"

"Bakit Irene, nakita mo ba kung gaano kasakit na ipagtabuyan ako ni Sean. May idea kaba kung gaano ako nasaktan, nong mga panahong ginawa ko ang lahat para magustuhan ako ni Sean, pero wala naman nangyare. Sa huli ay nasaktan rin ako, dahil ang pangalan mo ang palaging sinasabi niya!"

"I'm sorry Irene, hindi ko na maibabalik ang dati dahil sa tuwing nakikita kita naaala ko lang na hindi ako kamahal-mahal" And a tears flow down on her cheeks.