Soğuk Yatak | Texting ✔

3.0

Medya: Beste Korhan.

Bulur muyuz 300 yorumuuu 🐍

***

Beste Korhan

Evden çıkalı ne kadar olmuştu, bilmiyordum. Simay ve Kağan'ı evde yalnız bıraktıktan sonra öylece dışarıda dolanmıştım. Simay ve Kağan'ın yalnız kaldığı düşüncesi ile sırıttım hafifçe. İkisinin yalnız kalması belki de iyi olacaktı. Belki de Simay'ın korkmadan duygularını söylemesi gerekiyordu. 

"Bunu sen mi söylüyorsun?" dedi iç sesim. "Korkmadan duyguları söylemeyi?"

Haklıydı. Korkmadan hareket etmemeyi önce benim öğrenmem gerekiyordu. 

Simay günlerdir beni o kadar zorlamıştı ki anlatmam için, her geri çevirdiğimde yine anlayışla karşılayıp bana sarılıyordu. Bazen istemsiz bir şekilde ağlamaya başladığımda gece yanımda kalıp saçlarımı okşuyordu ben uyuyana kadar. İyi olacağımı söylüyordu. Geçeceğini söylüyordu.

Benim sevdiğim çikolatalardan alıp yemem için zorluyordu. Yemek yemediğim zaman zorla ağzıma tıkıyordu. Bazen hep yanımda iken bazen de beni yalnız bırakıyordu. Yalnız kalmaya ihtiyacım olduğunu biliyordu ama her seferinde emin misin diye soruyordu. Yalnız kalmak istediğimi söylediğimde ise yanağımı sıkıp odadan çıkıyordu.

Tabii kısa süre sonra odama gelip bu kadar yalnız kalma yeter diyerek beni neşelendirmeye devam ediyordu. Hatırladıklarım ile dudaklarım kıvrıldı.

Simay gerçekten bir kardeş gibiydi benim için. Tatlı bir kız kardeş.

İç çekerek park ettiğim arabamdan yolu seyrettim.

Tam yirmi dört gün olmuştu. Uraz Ali'nin ortaya çıkmasının ardından tam yirmi dört gün geçmişti. Bu yirmi dört gün içinde Uraz Ali'yi sadece Can ile birlikte kafeye geldiğinde görmüştüm. Beni asla rahatsız etmiyordu. Sözünü tutmaya devam ediyordu. 

Yutkunarak direksiyonu sıktım. Günlerdir bomboş hissediyordum. Günlerdir garip bir ruh halim vardı. Yaşama sevincim kalmamış gibiydi. Gözlerim yanmaya başladığında alt dudağımı ısırdım. 

Uraz Ali ile konuşabilirdim. Yalnız olmak zorunda değildim. Direksiyonu yine sıktım ve dayanamadım. Arabayı park ettiğim yere baktım. Arabayı çalıştırıp yolu kontrol ettikten sonra yola çıktım. 

Uraz Ali'nin yanına gidiyordum. 

Artık gitmeliydim. 

Uraz Ali'nin evine birkaç defa gittiğim için artık ezberlemiştim yolu. Bir an önce gitmek için hızımı artırdığımda sakinleşip hızımı azalttım.

"Sakin ol Beste," diye mırıldandım. Arabayı sürerken onun evine gidecek olmanın verdiği garip bir heyecan vardı kalbimde. Sanki onun yanına gidersem her şey hallolacakmış gibi.

Sonunda evinin önüne geldiğimde arabayı bahçeye park ettim ve indim. Telefonumu alıp almadığımı kontrol edip cebimde olduğunu anlayınca arabanın kapısını kapattım ve kilitledim.

Evin kapısının önüne gittiğimde derin bir nefes alıp verdim. Kalbimin ritimleri hızlıydı. Sakinleşmeye çalıştım ve zile bastım. Çalan zilin ardından sessizce beklemeye başladım.

Uraz Ali kız kardeşi ile yaşıyordu. Aileleri ise şehir dışındaydı. Kız kardeşi de üniversiteyi burada kazanınca Uraz Ali'nin yanına gelmişti. Zaten Uraz Ali de üniversiteyi burada kazandığı için gelmişti.

Kapıya kimse bakmayınca zile bir daha bastım. Sonra yine bastım. Evde olmasını istiyordum. Bugün onu görmeliydim.

"Geldim!" diyen sesi duydum. Kız kardeşiydi. Kapı açıldığında beni görünce gülümsedi.