Soğuk Yatak | Texting ✔

3.7

Medya: Uraz Ali Sağlam.

Bulur muyuz 300 yorumuuu 🐍

***

Beste Korhan

Ela'nın mesajına bir cevap vermeyip onu cevapsız bırakmaya ve herhangi bir açıklama yapmamaya devam ettikçe ortalık daha da karışıyordu. Sosyal medyadaki her magazin sayfası benim haberimi yapıp açıklama beklediklerini belirtirken ister istemez gülüyordum.

İnsanlar başkasının hayatına karışmaya ne meraklıymış.

Bir insan linç yedi diye bazılarının bu kadar hoşuna gitmesi gerçeğini görmek ne kadar korkunçmuş.

Kötü yorumlara rağmen onlardan daha fazla olan destek mesajları da almaya başlamıştım. Beni seven insanlar her ne olursa olsun biz senin arkandayız ve bu senin hayatın gibi bir sürü mesaj atıp her fotoğrafımın altına destek yorumlarını bırakıyordu. Hepsini çok seviyordum. 

Aradan birkaç gün geçmişti ve ben açıklama yapmaktan vazgeçmiştim. Çünkü önce Topçu ailesi ile konuşmam gerekiyordu. O adamın saçma sapan tavırlarına karşılık vermem gerekiyordu. Masummuş gibi üste çıkacağına emindim. Artık haddini bilmesi gerekiyordu.

"Beste?" diyen Uraz Ali'yi duydum. Başımı ona çevirdiğimde gülümsedi ve elindeki meyve suyunu bana uzattı. "Al bakalım. Hava çok sıcak. Sana da iyi gelir." Gülümseyerek ona yaklaştım ve meyve suyunu aldım. 

Birlikte koltuğa oturduğumuzda meyve suyundan bir yudum aldım. İki gündür Simay da ben de burada kalıyorduk. Uraz Ali bana gelin değişiklik olur demişti. Tabii bir de bizim eve Ela'nın gelme olasılığını düşündüğümüz için de Uraz Ali onun evine gelmemizi istemişti. 

Ela tam tersi bir daha bana mesaj atmamıştı. Hiçbirimiz sosyal medyada aktif değildik. Kendimizi geri çekmiştik. Böylesi daha iyiydi. Bir süre herkesin kendi köşesine çekilmeye ihtiyacı vardı. Bu sessizlik bazılarını sakinleştirmiş miydi, ondan emin değildim. Umarım biraz olsun sakinleşme olmuştur.

"Simay ne uykucu," diyen Uraz Ali'ye döndüm ve güldüm.

"Evet. Kız uykuya aşık resmen. Gece uyumaz ve dizi izler. Gündüz de öğleye kadar uyur. Düzene sokmasını istedim. Ama yok yani. Böyle devam ediyor." Güldü ve meyve suyunda içtikten sonra yine konuştu.

"Sen nasıl oldun? Rahat uyudun mu diğer odada?" Gülümsedim.

"Evet. Gayet iyi uyudum. Yatak çok rahattı." Başını salladı. 

"Bugün ne yapacaksın peki?" diye sorduğunda iç çektim.

"Bilmiyorum," diye mırıldandım. "Can evde kalmıyor. Eve uğramamış. Evdeki durumu bilsem ona göre davranırdım. Zaten canı sıkkın olduğu için çok da konuşmuyor benimle." 

"Annesi ile mi kalıyor? Yoksa tek mi?" 

"Annesi ile bir otelde kalıyormuş. Annesi de uzaklaşmak istemiş. Kimse bir açıklama yapmayınca evde kalmak istememiş." Kaşlarını kaldırdı.

"Benim anlamadığım kocası neden bir açıklama yapmadı? Kendi başına da basına bilgi verebilirdi. O kadar esip gürledi ama bir açıklama da yapmadı," dediğinde omuzlarımı kaldırıp indirdim. 

"Ben de anlamadım. Bence mantıklı bir açıklaması yok. Muhtemelen o da anladı. Kurtulamayacak yani benden." 

"Peki şu Yılmaz denen kişi? O ne olacak? Bir bilgi bulamadık." 

"Kağan denedi. Biz de denedik. Hatta polisler de baktı. Ama bir şey bulamadılar. Bence bir amacı var. Benden bir şey isteyecek. Baksana parmak izi kalmasın diye zarfa bile dikkat etmiş. Parmak izine rastlanmadı," diye cevap verdim. Uraz Ali kaşlarını çattı.