Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan.
Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim.
Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi...
Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ateş parçalarım. 🔥
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sampson - Born In The North
Missed You - The Weeknd
39.Bölüm: MELEKLER VE ŞEYTANLAR
Ellerimde kan vardı, elimdeki eldiven ellerimin kanlı olduğu gerçeğini değiştirmiyordu. Tıpkı kötüleri öldürmemin insan öldürdüğüm gerçeğini değiştirmemesi gibi.
Yüzümde maske, ellerimdeki eldiven beni başka biri yapmıyordu. Az önce öldürdüğüm on sekiz adam da benim eserimdi. Korumaları öldürmezdim pek, eğer sonunda ulaşacağım kişi buna neden olmuyorsa ancak bugün ulaşmaya çalıştığım kişi de korumaları da ölmeyi değil, canlı canlı gömülmeyi hak ediyorlardı.
Bahçedekileri çoktan halletmiştim sessizce ancak iç taraf biraz daha gürültülü olmuştu. Büyük malikanede ilerlerken karşıma çıkan adama iki el ateş ettim susturuculu silahımla ancak yalnız değildi. Arkamda hissettiğim ses döndüm, alnına bir vuruşla vakit kaybını önledim.
Bu sırada üstüme açılan kurşun yağmurunu fark ederek, son anda kaçmayı başardım. Bu sefer ben karşımdaki adamı kurşun yağmuruna tutarken artık evin içindekileri de azaltmıştım. Zaten çoğunu bahçede halletmiştim. Kurbanım Halit Aydemir'i dışarı çıkarmaya çalışmışlardı ama buna müsaade etmemiştim, evin bir yerlerinde saklanıyor olmalıydı.
Bu evin bodrumunda yaptığı işkenceler V'nin işkencelerini aratmayan cinstendi ve bu sistemi bugün sahibi için kullanmak bana fazlasıyla zevk verecekti. Durdum, sesleri dinlemeye çalıştım. Evin tüm kapılarına patlayıcı yerleştirmiştim ve çıkmaya çalışırken korumaları kapıda patlayınca artık evin içinden çıkmaya cesaret edememiş olmalıydı. Şanslıydım ki evin etrafında hiç yerleşim yeri yoktu. Yine de elimi hızlı tutmakta fayda vardı.
Ucu ısınmış silahımın namlusuna üfleyerek sessizliği dinledim. Nereye saklandığını biliyordum. Büyük malikanenin aşağı uzanan merdivenlerine inerken, üst kattaki saray havasından çıkmaya da başlamıştım. Tam tahmin ettiğim gibi adım attığım an silahlı adamlarla karşılaşırken yanımdaki duvara yaslandım.
Kurbanım dışında sadece dört kişilerdi. En iyilerini yanına saklamıştı ama yine de şansları yoktu. Derin bir nefes alarak nişan aldım. İki silahımla ikinsin kafasını yararken, Halit bir odaya girerek kaçabileceğini sandı.
Diğer ikisinin de yorucu bir çatışmanın ardından öldürdüm. Cesetlerin yanından geçerek odaya ulaştım. Tamamen taş duvarlarla kaplıydı her yer, Halit kaçabileceği kadar geriye kaçtı. Gözlerim etrafta gezindi, burası da onun işkence odasıydı.
