Marsisler

🤍 10. Bölüm 🤍

Oy vermeyi unutmayın

✨ İyi okumalar ✨

*Anonimin anlatımıyla*

*Eskiden olan bir olay Melodi 10. sınıf*

Kulaklıklarım kulağımda kaç gün mi desem

Kaç hafta mı desem

Kaç ay mı desem

Yoksa kaç yıl mı desem

Her zamanki gibi onu düşünüyordum

Gülünce kısılan gözleri

Belinden şelale gibi akan saçları

Yardımseverliği

Zarifliği

Ve tabiki gözlerindeki o ışık

O mükemmeldi

Her zerresi mükemmeldi.

Kusursuzdu.

Harbi ya benim tek yaşama sebebim oydu.

Yoksa ben hödük gibi bir adamım.

Yatağımda bir o tarafa bir bu tarafa dönüp duruyordum.

Elimde resmi vardı.

Niye bu kadar yakınken aynı zamanda bu kadar uzaktık?

Garip bir şey sevgi duvara bakarken boş boş gülümsetiyor

O derece garip

Acaba onu düşünürken kaç kere gülümsediğimi bilse beni sever miydi?

Asıl soru beni sever miydi?

O kadar çok özlemiştim ki

Hiç kavuşmamız olmamıza rağmen özlemiştim.

O kadar imkansızdık ki bu benim canımı acıtıyordu.

Resimleri yetmiyordu.

Farkındayım takıntılı gibi geliyor olabilirim ama

Aması yok işte takıntılı bir manyağın tekiyim

Yine de karanlıkların aydınlıklara çıkması için birinin yanması gerekmez mi?

Bizim hikayemizde de ben yanmak zorundaydım.

Kelimeler bile benden bıkmıştı.

Fakat ben bıkmadım.

Aynaya baktığımda normal bir insan yoktu karşımda

Sanki yanmış bir orman vardı

Her yer kül olmuş

Ve bende o küllerin arasında bembeyaz kıyafetlerle bulunmayı bekliyordum

Ama kimse bulmuyordu.

O kadar yalnızdım ki

Kendimden başka hiç kimsem kalmamıştı.

Ruhumda öyle bir savaş vardı ki

İçimdeki çocuk her geçen saniye kurşun yiyordu.

Ve bağırıyordu

Çığlık çığlığa

Ama sesini kimse duymuyordu

Her zaman olduğu gibi...

Merhabalar

bugün ilham perim geldi sanırım

Bu arada cümlelerin hepsi bana aittir

Anonimcim bu hikayede en çok acı çeken kişi

Bizim burada her yer kar olmuş peki ya sizde

Hatalarım varsa kusura bakmayın

✨ Görüşürüz ✨