🤍 32. Bölüm 🤍

983 34 0
                                    

*Melodi'den*

Grevdeydim.

Evet GREVDEYDİM.

Üç gündür yemek masasına oturmuyordum.

Yani mutfakta yiyordum ama olsun.

Ve üç gündür kapım kilitli odamda oturuyordum.

Poyraz abim "yeter amk" diyerek bir ara kapıyı kırmaya çalışmıştı ama olsun.

Ben o okula gidecektim.

Öyle ya da böyle.

Evde öğretmen geldi ama kapıyı açmadığım için defolup gitmek zorunda kaldı.

Bense bu üç gün cehennemi yaşamıştım. Çünkü çooook sıkılıyordum.

Evden kaçalım?

Evden kaçalım?

EVDEN KAÇALIM?

Tabi ya!

Hızlıca balkonumdan aşağı baktım.

Atlasam ölür müyüm?

En üst katta odan melodi.

Kapımı açtım. Sessiz olursam çıkabilirim bence.

Ev boştu.

EV BOŞTU.

Hızla ayakkabılarımı giyip evden çıktım.

Korumalara gözükmeden çıkmayı başardım.

Evin yakınındaki parka gelip salınacağa oturdum.

Arkadan bir çift el ban sarıldı.

"Çok özledim."

"Ateş?"

"Babanın telefonunu parçaladığını ve evden çıkamadığını biliyorum."

"Ayrıca özür dilerim. Benim yüzünden böyle oldu."

"Hayır. Deme öyle. Bizimkiler biraz öküzdür."

"İlerideki çocuklarımıza da öyle anlatırsın."

"Ben bir teklif almadım?"

"O zaman şöyle yapalım."

Dedi ve kulağıma bir gül yerleştirdi.

"Çık lan benimle!"

Gözlerimi devirdim.

Kulağımdaki gülü tekrar Ateş'e verdim.

"Olmadı baştan."

"Öhm öhm. Hanımefendi benimle-"

"Çok demode."

"Hayatımın Melodisi benimle çıkar-"

"Şiir yazmıyorsun."

"Melodi'm benimle çıkar mısın?"

Elindeki gülü alıp bu sefer ben kendim kulağıma taktım.

"Çıkarım tabiki ama abimler gelmeden sene evine ben evime siktir olmamız lazım."

Aynen öyle güzelim.

Bölüm 32 bizimkiler yeni oluyorlar.

MarsislerWhere stories live. Discover now