Marsisler

🤍 14. Bölüm 🤍

Oy vermeyi unutmayın

✨ İyi Okumalar ✨

*Melodi Marsis'in anlatımıyla*

Mon Soleil: Güzelim

Mon Soleil: Neden Ağlıyorsun?

Mon Lune: Ağlamıyorum...

Mon Soleil: Kör değilim Melodi Ağlıyorsun

Mon Lune: Anonim yanıma gelir misin?

Mon Soleil: Evinizin oradaki parkta ol

Mon Lune: Tamam.

Üstümdeki pijamalarımı değiştirip aşağı indim.

"Baba"

"Efendim kızım"

"Ben Parka gidip gelebilir miyim?"

"Tek başına mı?"

"Evet ama bir  kız arkadaşımla buluşacağım."

"Çok geç gelmeme şartıyla olur paran var mı?"

"Var. Ben çıkıyorum."

Evden çıkıp parka gitmeye başladım.

Geldiğimde salıncakların birine oturdum.

Gözlerimdeki yaşlar akarken ben sadece oturmuş karşıyı izliyordum.

Yanıma bir kedi yaklaştı.

Onu kucağıma alıp sevmeye başladım.

Salıncağın sallanmasıyla korktum.

"Anonim."

Mon Soleil: Benim korkma.

Bir şey demeden yanımdaki salıncağa oturdu.

Yüzünü kapatan bir şapka taktığı maske ve giydiği eldivenleriyle onu görmem imkansızdı.

Mon Soleil: Hadi anlat neden ağlıyordun.

"B-ben şimdi i-instagramda geziniyordum."

Mon Soleil: Sakin ol Güzelim.

"S-sonra karşıma bir tane v-video çıktı."

Hüngür hüngür ağlıyordum.

"K-kız annesiyle  birlikte e-eğleniyorlardı."

"Daha sonra ben çok üzüldüm."

"Ç-çünkü benim hiç a-annem olmadı anonim."

"Biliyorum babam vardı ama ben hep yüreğimde annemin eksikliğiyle yaşadım."

Ağlıyordum aklıma gelen bir anımla gülmeye başladım.

Dışarıdan biri görse deli zannederdi.

"İlk defa regl olduğum zaman ne demek olduğunu bile bilmiyordum."

"Diğerleriyle annesinden öğrenirken ben utanarak babamdan öğrenmiştim."

"Özel bir durumum olduğunda kimseye söyleyemiyordum."

"Okula giderken saçımı yapan bir annem yoktu benim."

"Giyinmeme yardımcı olan."

"Ben bir kere bile anne yemeği yiyemedim anonim biliyor musun?"

"Yemeğini geç ben annemi fotoğraflardan bile görmedim."

"Bazen düşünüyorum acaba ne yaptıkta bizi bıraktılar."

"Suçumuz neydi diyorum."

"Düşünüyorum düşünüyorum ama yok."

"Yıllardır bunu merak ediyorum Anonim."

"Sen söyle acaba niye bıraktılar."

Cevap vermesini bekledim.

Vermedi.

Çünkü Verecek Cevap Yoktu.

"Biliyor musun anladım sanırım."

"Onlar bizi sebepsiz bıraktılar."

"En çokta bu canımı acıtıyor."

Ellerimi tuttu.

Benim ellerim sıcacıkken onun ki buz gibiydi

Bana sarıldı.

Korkarak kollarımı boynuna sardım.

Sadece biraz huzura ihtiyacım vardı.

Ve bu birkaç dakikalık sarılma bunu fazlasıyla karşılayacaktı.

Merhabalar

Ben Geldim

Keyifler Nasıl?

Burada bugün çok kar yağıyor.

Dışarı çıkarken mama ve bir kap su bıraktım.

Hatalarım varsa kusura bakmayın

✨ Görüşürüz