taehyung abi: yok da abinden çok seninle konuşuyorum artık garip gelmeye başladı
jungkook: nesi garip ki ben de abimden çok seninle konuşuyorum
taehyung abi: gelen her bildirimi sen sanıyorum saçma bir şekilde| bilmem arkadaşımın kardeşisin sonuçta abin dışında konuşmamız da saçma
jungkook: abimi konuşursak kusarım
taehyung abi: tamam konuşmayalım abini ne konuşalım
jungkook: aklıma bir şey takıldı benim onu konuşsak olur mu
taehyung abi: sen söyle bakarız
jungkook: neden beni görmezden geliyordun
taehyung abi: nasıl yani
jungkook: ne zaman bize gelsen ya da abim beni yanında getirse sadece ilk gördüğün an bana bakıp baş selamı veriyordun sonra ne bakıyordun ne konuşuyordun yokmuşum gibi davranıyordun
taehyung abi: görüldü
jungkook: yani bilmiyorum ben ortaokula sen liseye giderken girdin hayatıma bu girmek sayılır mı onu da bilmiyorum ama hep böyleydin o zaman da garibime giderdi bu çok hem de|
taehyung abi: ben bilmiyorum bir nedeni yok bunun belki küçük olduğun için belki arkadaşımın kardeşi olduğun için kasıtlı bir şey değildi sen demesen fark etmezdim de
jungkook: anladım fark etmezdin
taehyung abi: üzüyor muydum da seni
jungkook: evet| üzmek değil de garipti işte götün havada gibi hissediyordum hala öyle şakaaa
taehyung abi: korkuyor musun benle konuşurken
jungkook: saçmalama sadece evimi basarsın diye kapıma birkaç kilit taktırdım
taehyung abi: şakacı seni
jungkook: 😎
taehyung abi: nerden geldi bu aklına beni mi düşünüp duruyorsun sen
