VARİS

BÖLÜM -9: YILANLAR

"Derisini değiştirmeyen yılanlar
ölmeye mahkumdur. Bu durum
fikirlerini değiştirmeyen zihinler
için de geçerlidir"
Nietzsche

Bölüm şarkısını dinlemeyi unutmayın keyifli okumalar😘

GÖLGE'NİN ANLATIMIYLA
Ormandan çıkıp sahile ulaşmıştım. Hava bulutlu ve soğuk olduğu için kimse yoktu. İlerlemeye devam ettim. Kıyıya vuran hırçın dalgalar bana huzur veriyordu. Biraz sonra kayalıkların oraya ulaştım. Dolunay ile ilk karşılaştığım yer burasıydı. Burada kucağıma yığılmıştı. Karşılaşmamız tesadüf değildi. En azından ben öyle düşünüyordum. Kayalıklara tırmandım ve otırdum. Bir süre denizi izledim. Burnuma bir yağmur damlası düştü. Ardından koluma. Bir anda yağmur şiddetini artırdı. Ama hiç umursamadım. Yağmuru seviyordum. Bulutları seviyordum. Güneşin olmadığı her ânı seviyordum. Güneşten nefret ediyordum. Güneşten,Güneş Krallığından, Ra'dan ve Güneş Krallığı'nın kanını taşıdığım için kendimden nefret ediyordum. Kayalıklara uzandım. Zeminin sertliği ve yağmur yağması umurumda değildi. Sadece uyumak istiyordum. Gözlerimi kapadım. Ve kısa bir sürede dalga ve yağmur sesiyle uyuyakaldım.
🌕
Gözlerimi açtığımda gözüme hücum eden Güneş ışıklarıyla gözlerimi kıstım. Yağmur dinmişti demek. Yerimden yavaşça doğruldum. Kayalıktan atladım ve evime doğru yürümeye başladım. Arkamdan gelen adım sesleriyle durdum ve hızla arkama döndüm. Ama bu- olamaz!
"Kraliçe Aysima?!"
"Lütfen bana kraliçe deme."
"Ama senin öldürüldüğünü sanıyordum."
"Hayır bende senin gibi azat edildim."
Şaşkındım. Aysima Dolunay'ın annesi, Güneş Krallığının Kraliçesiydi. Onu uzun süredir görmemiştim. Çok değişmişti. Saçını siyaha boyatmıştı. Üstelik spor giyinmişti. Değişmeyen tek şey asil duruşuydu.
"Dolunay Domino'da değil mi?" dedi.
"Ama sen onu nasıl hatırlıyorsun?"
"Sen nasıl hatırlıyorsan öyle"
Bu diyardan Domino'ya giden biri insanlar tarafından unutulurdu. Sadece asiller unutmazdı. "Ama sen asilliğinden vazgeçmemiş miydin?" diye sordum. "Evet ama asilliğim beni bırakmadı." dedi ve güldü. "Kızımın asil olmasını istemiyordum. Ama onun doğduğu gün... Ah işte o zaman anladım, o asildi. Ama o sadece Güneş Krallığının varisi değil." dedi hüzünle ama biraz da gururla. "Nasıl yani?" dedim endişeyle ve merakla. "O... Tüm diyarın Kraliçesi." dedi. Duyduklarıma inanamıyordum. "Böyle düşünmenin sebebi ne?" diye sordum. "Onun doğduğu gün..." dedi ve anılar gözünün önüne geliyormuş gibi gökyüzüne bakıp gülümsedi. "Onun doğduğu gün, güneş farklı parıldıyordu.
O an sadece asil olduğunu düşündüm. Ama gece olunca dün hilal olan ayın Dolunay'a dönüştüğünü farkettim. Bu, Dünya'da imkansız bir şeydi. Yıldızların her biri her zamankinden daha fazla parlıyordu. Gökyüzünde daha önce hiç görmediğim bir takım yıldızı gördüm. Taç şeklindeydi. Üstelik en çok parlayan yıldızlar o taçtaydı. İşte o zaman anladım. Efsanelerde geçen, her on bin yılda bir gelen Domino'nun kraliçesi benim kızım minik Dolunay'dı." dedi. Çok etkilenmiştim. Ama şuan Dolunay tehlikeydeydi. "Kızın tehlikede." dedim. Yüzüme endişeyle baktı. "Sanırım Mariana onu buldu.".
🌕
MARİANA'NIN ANLATIMIYLA
Dolunay hızla kaçıyordu. Zavallı kız benden kaçabileceğini sanıyordu. O hızla koşarken ben yavaşça yürüyordum. Yılanım Saran'a baktım. "Git ve ısır onu" dedim. Hızla omuzumdan indi ve sinsice ilerlemeye başladı. Sonunda Saran Dolunay'ın yanına ulaşmıştı. Dolunay'ın ayağına tırmandı ve bileğini sardı. Saran başını bana döndürdü ve tısladı. Isırmasa bile o kızın bayılacağını biliyordum ama yine de başımı evet anlamında salladım. Saran onu ısırdı ve Dolunay'ın bileğini bıraktı. Bana doğru geldi yılanım ve tekrar omuzuma yerleşti. Dolunay sendeledi ve elini başına götürdü. Sonunda yere yığıldı. Bayılmıştı. Kucağıma aldım ve beraber krallığıma doğru ışınlandık...
🌕

- BÖLÜM SONU-

Eeee bu bölümü nasıl buldunuz? Bir sonraki bölüm Dolunay'ın anlatımıyla olacak. Sizleri seviyor, oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. Bu kız sizi seviyor. Şans peşinizi hiç bırakmasın. En parlak yıldızlar hep sizinle olsun. Benim parlak yıldızlarım sizlersiniz.
ÖPÜLDÜNÜZ 😘😘😘💋💋💋