(+18) Yabancı çevik bir hamleyle beni çevirip masaya dayarken elimdeki hançere gülerek baktı, buz mavisi gözleri bana dönerken gölgeler sıklaştı, uyarıları birer çığlığa dönüştü. Onun sadece sıradan bir yabancı olmadığını anladığım anda ise geç kalm...
Herkese merhabaaa!!! Ay sizi nasıl özlemişim. Martel'i de özlemişim dslfnodsf.
Zorunlu bir aradan döndük efendim. Oh. Rahatladık. Bilmeyenler için Ölü Tanrının Şarkısı kitabım Ren Yayınları aracılığıyla basılıyor. Dosya teslim etmem gerekiyordu ve imdat. Düzenlemek yazmaktan daha zormuş.
Hemen sınırlar. 300 Oy ve 600 Yorum sınırımız devammm.
Bölüm şarkımız Arctis Monkeys-I Wanna Be Yours
İlk kitap 20. Bölümde bitiyor aşklarım. Stok yapabilirsem eğer biraz hızlı atmaya çalışacağım. İki kitap yazmak bir kitabı baskıya hazır etmek ne zormuş beeee. Öldüm bittim dasldjskd
Neyse sizi sonsuzluk kadar seviyorum. İmzamı da sona çakıyorum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm 14, Orman Tarafından Sınananlar
Geri doğru bir adım atmamla patenimin bıçağının yeniden buza değmesi bir oldu, dengemi koruyamayarak buza sertçe düştüm ama bu sefer o bana uzanmadan kendi başıma ayağa kalkmayı başardım. Şu anda en son ihtiyacım olan şey bana dokunmasıydı. Bana dokunduğu anda zihnim gibi ruhum da parçalara ayrılacaktı.
"Sienna." Bana seslenişi sakin, neredeyse çaresizdi ama benim onu dinlemeye niyetim yoktu.
Bacaklarım beni taşımakta güçlük çekiyor, kayarken bıçaklar etrafa buz saçıyordu. Ondan uzaklaşmam lazım, ondan yeterince uzaklaşamayacağımı bilsem de aramız mesafe koymam lazımdı.
Öğrendiğim şeyler aklımda dönüp dururken yalpalamaya, daha kötü kaymaya başladım. Biraz daha bu şekilde devam edersem düşeceğimi, en azından bir kolumu kıracağımı biliyordum.
Küçük gölün öbür ucuna gittiğimde kendimi yere bıraktım, gürültüyle buzun üzerine inerken kalçamın korkunç bir şekilde morartmış olmam yüksek bir ihtimaldi. Acı gerçek üstü geliyordu, şu an yaşadığım her şey gerçek üstü geliyordu.
Sadece durup sakinleşmeli ve öğrendiklerimi sindirmeye çalışmalıydım.
Siktir. Kendimi her zaman bir avcı olarak görmüştüm fakat şimdi öyle olmadığım yalnızca öyle olduğumu sandığım açıktı. Onun beni uzun süredir izlediğini biliyordum fakat bu kadar yakınıma geldiğini, onunla tanıştığımı bilmiyordum. Onunla konuşmuş, onu yatağıma davet etmiştim. Onu bedenimi paylaşmaya layık bulmuştum ve tüm bunlar olurken onun bir vampir olduğunu anlayamamıştım.
Ellerimle başımı sardığımda parmak uçlarım soğuktan kaskatıydı. Karşımda durmuştu, bana onu öpebileceğim kadar yakındı. Ya onu öpseydim? Ya çok daha önce vampir öpücüğünü onunla paylaşsaydım? O zaman ne olacaktı? Şimdi ondan her uzaklaştığımda yokluğuyla içim kavruluyor mu olacaktı? Ya da daha kötüsü, belki de beni de onun gibi bir vampire dönüştürmesi için yalvaracaktım.
