Saudade | Veda Mektubu |

31.BÖLÜM BESTE SENİN KIZIN

Alânur derin bir nefes aldı ve Ziyanın göğsünden kaldırdı başını, doğruldu gözlerini sildi saçlarını toparladı ve yutkundu.

Alânur " Zi-ziya... Birşey daha var..." 

Ziya " Söyle, söyle canımın içi"

Alânur " Bu gün Mina ve Beste kavga ettiğinde sen haksız olmasına rağmen Minayı korudun..."

Ziya " Alânur, Mina benim kı-"

Alânur " Ziya... Sen bir kızını korurken... Diğer kızını eziyorsun..."

Ziya " N-ne diyorsun Alânur, anlamıyorum s-seni"

Alânur " Çok iyi anlıyorsun... Beste senin kızın..."

Alânurun gözlerinden yaşlar süzülürken Ziya şok içindeydi ve birden oturduğu yerden ayağa kalktı, Alânur Ziyanın yüzüne bakamıyordu.

Ziya " A-Alânur s-sen ne diyorsun! Bana bunu nasıl söylemezsin, nasıl saklarsın! "

Alânur" Ziya... Söyleyemedim... Sen... Sen B-beni terk etmiştin... Enkazından ben o zaman öyle biliyordum... "

Ziya  kafasında karışık duygularla oradan hızla uzaklaştı.
Alânur Ziyanın arkasından bakamadım bile, yine gözyaşlarına boğuldu.
Ziya ardına bakmadan ilerledi eve doğru.

15 dakika sonra

Ziya gerçekten saçmaladığını ve aptalca Alânuru orada tek başına gecenin karanlığında bıraktığını düşündü ve koşarak geri döndü Alânurun yanına.

Saat gece yarısı 2ydi etrafta kimse yoktu, Alânur denizin ucuna gitmiş dalgaları izliyordu, gecenin karanlığında hırçın dalgaların sesine Alânurun ağlama sesi de eşlik ediyordu.
Ziya yavaşça Alânura arkadan yaklaştı ve beline sarıldı.
Alânur irkildi bir an, Ziyanın geri döneceğini biliyordu, ama çok kırılmıştı ona...
Ziya Alânuru kollarıyla sımsıkı sardı, çenesini kadının omzuna koydu.

Ziya " Özür dilerim, çok çok çok, çok özür dilerim Alânur..."

Ziya Alânuru kendine çevirdi ve gözyaşlarını sildi ve ellerini tuttu.

Ziya " Sana sert çıkmıştım özür dilerim affet beni... Seni kırmak istemedim asla da istamem biliyorsun"

Alânur "Ben özür dilerim asıl"

Alânurun gözlerinden yaşlar almaya başladı, Ziya hemen sildi.

Ziya " Hayır hayır hayır, sen hiçbirşey için özür dileme. Hiçbirşey senin hatan değil tamam mı? Sen üzme kendini yeter artık. Sen benim birtanemsin, ben senin üzülmene dayanamam..."

Alânur " Pişman mısın"

Ziya " Neyden"

Alânur " Benden bir kızın olduğu için"

Ziya tekrar Alânurun gözyaşını sildi ve saçlarını okşayıp kulağının arkasına attı.

Ziya " Hiç pişman değilim, sana birkaç gün önce de söyledim, çok isterdim bir çocuğumuz olmasını diye... Çok mutluyum ben şu an... Sakın, sakın böyle düşünme"

Ziya Alânura sarıldı, Alânur başını Ziyanın omzuna koydu.
Ziya kadının sırtını sıvazladı, kokusunu içine çekti.

Alânur " Neden gittin peki az önce..."

Ziya " Bir anlıktı o, bak geri geldim yine... Ben seni bırakamam, biliyorsun... Sadece ne yapacağımı bilemedim, ondan önce anlattıkların geldi aklıma, sinirlendim, ama sana değil"

Alânurun gözyaşları Ziyanın gömleğine damlamıştı.

Ziya " Canımın içi, ağlama dayanamıyorum senin ağlamana..."

Alânur Ziya dan ayrıldı, sarılmayı bıraktılar.

Alânur " Ziya, sakın besteye söyleme, öğrenmesin"

Ziya " Ama Alânur-"

Alânur " Ama falan yok, sakın dedim!"

Ziya " Tamam, tamam güzelim sen nasıl dersen öyle olsun... Yeter ki sen üzülme"

Ziya tekrar Alânurun ellerini tuttu ve kadının belinin arkasında birleştirdi ve kadını kendine iyice bastırdı, aralarında bir nefes kadar mesafe vardı Ziya Alânurun dudaklarına baktı ve sonra da yemyeşil gözlerine, dalgaların sesi ve ayın parlak ışığı eşliğinde Ziya yavaşça Alânurun dudaklarını öpmeye başladı, narin narin öpüyordu adam, ve kadın da karşılık veriyordu.

2 dakika sonra ayırdılar dudaklarını,
Ziya tekrar Alânurun gözlerine baktı Alânur da Ziyanın gözlerine.

Ziya " Bu gece birlikte uyuyalım mı"

Alânur " O-olur"

Ziya " Hadi gel eve gidelim artık"

Alânur Ziyanın koluna girdi ve birlikte eve doğru ilerlediler.

Ziya " Gözyaşlarını sil şimdi, evdekiler uyumuştur gerçi. Sen odana çık ben de gelcem tamam mı, birlikte girmeyelim eve"

Alânur " Tamam..."

Alânur sessizce odasına çıktı, üzerindekileri çıkartıp sıcak duşun altına girdi, kısa süre sonra Ziya da pijamalarını giyip gelmişti, Alânur duştaydı onu rahatsız etmek istememişti ve yatağın üstünde oturup beklemeye başladı.

Kısa süre sonra Alânur duştan çıktı kısacık diz üstü bornozuyla ve ıslak saçlarıyla Ziyanın karşısında duruyordu.
Ziya Alânuru süzdü.

Ziya " Ama sen böyle benim karşı-"

Alânur " Şşşşş Ziyaaa suusss"

Ziya " Alânur ben seni istiyorum"

Alânur " Şaçmalama Ziya... Evde kaç tane insan var, ayrıca sen evlisin"

Ziya " Alânur, Seher ve benim aramda hiçbirşey yok aşk yok sadece saygı var, ben seni tekrar gördüğümden beri Sehere hiç dokunmadım hatta öncesin-"

Alânur " Ziya, ne olursa olsun o bunu haketmiyor"

Ziya " Alânur biz Seherle birlikte olmuyoruz"

Alânur " Ziya..."

SON