Ben Bu Devrin İnsanı Değilim

0.4

______________________________________

0.4

Bir anlık tereddüt etsem de sonrasında uzattığı elini sıkıp "Didem.." dedim sessizce. "Memnun oldum."

Gözleri gözlerimde gezinirken yüzünde hala o minik gülmsemesi vardı. "Didem.." dedi beni tekrar ederek. "Bende memnun oldum. İsmin çok hoş."

Gözlerimi kaçırıp ufak bir teşekkür mırıldandıktan sonra elimi geri çekip "Benim şimdi gitmem lazım.." dedim. Bu tuvalet faslı iyice uzamaya başlamıştı.

Ama Kuzey buna izin vermeyip "Dur bir saniye.." dedi telaşla. "Beni bu güzellikten sonsuza kadar mahrum bırakmayacaksın herhalde.. Seni bir daha görmem mümkün mü?"

Buna ne cevap vermeliydim bilmiyordum açıkçası. Sarp'la sabah yaşadıklarım çok yeniydi, ayrılmamıştık bile. Üstelik ayrılsam bile bir süre kimseyi görmek, kimseyle görüşmek istemiyordum. Ama Kuzey çok nazikti..

Bu yüzden onu kırmamaya çalışıp "Bilemiyorum.." dedim çaresizce. "Belki de öyle olması gerekir, benim erkek arkadaşım var çünkü."

Bu söylediğim onun moralini bozmuş gibiydi ama yine de gülümseyip "Sorun olacağını sanmıyorum." dedi. "Beni yanlış anlama, arkadaşlıktan öte bir düşüncem yok."

Bu söylediğini bir kaç saniye düşündükten sonra "Peki o zaman.." dedim bu ısrarından vazgeçmeyeceğini bilerek.

Çokta "Arkadaşlıktan öte bir düşüncesi yok" gibi davranmıyordu ama, şuan bu durumla uğraşmak istemiyordum. Bu yüzden instagram hesabımı verdim ona. Bir sorun olursa da engellerdim zaten..

Sonra da nihayet özgür kalıp doğruca lavaboya yöneldim.

Maalesef burada pek vakit geçirip kendimle baş başa kalma fırsatım yoktu çünkü Kuzey'le konuşurken çok vakit harcamıştım. Bir an önce masaya dönmem gerekiyordu bu yüzden.

Bende ellerimi yıkayıp biraz soluklandıktan sonra öyle yaptım ve masaya geri döndüm.

Günümün bundan sonraki kısmı, kelimenin tam anlamıyla berbat ötesiydi.

Kızlarla o masada kaç saat oturmuştum bilmiyordum. Kaç saat birbirlerine iğneleyici laflar söylemelerine katlanmış, kaç saat boş beleş sohbetlerini dinlemeye maruz kalmıştım inanın bir fikrim yoktu.

Beynim uyuşmuştu artık.

Onlardan ayrıldıktan sonra taksiye binip eve dönerken yemin ederim şükrediyordum onlardan kurtulduğuma. Başım o kadar ağrımıştı ki..

Eve döndüğümde direkt olarak bir ağrı kesici içtim ve hem baş ağrımın, hem de sabah erken kalkmış olmamın etkisiyle derin bir uykuya daldım.

Tahminimce 3 veya 4 saat uyumuştum.

Telefonuma gelen bildirim sesleri olmasa daha fazla da uyurdum aslında.. Ama bir kere uyanınca geri uyuyamıyordum maalesef.

Bu yüzden uyku sersemi bir şekilde telefonumu alıp gözlerimi ovuştura ovuştura gelen mesajlara bakmaya başladım.

Bildirim instagramdandı. Ve tahminimce bugün tanıştığım çocuktandı...

~ @kuzeyyy_atkkoglu: Gerçek görünüşün instagramdaki fotoğraflarından çok daha güzel biliyor musun..?

Yazdığı şeyi okuduktan sonra bıkkın bir nefes alıp verdim kendi kendime. Şuan bunu mu dert etmeliydim yoksa sabahtan beri tek bir kelime bile mesaj atmayan Sarp'ı mı, bilmiyordum.

Ama cevap vermedim bu mesaja. Görüldü de atmadım, mesajı bildirimden okuyup telefonu kapattım yalnızca.

Aklımda yüzlerce düşünce, yüzlerce soru vardı..