12 VE 14 (Texting)

~22~

Günlerdir görüşmüyorduk onunla. Merdivende görsem asansöre biniyordum. Kapının önünde görsem evime geç giriyordum. Kaçıyordum kısacası. Gerçi o da beni kovalamıyordu ama ben kaçıyordum işte.

Gün geçtikçe azalır diye beklediğim duygularım aksine artmıştı. Gözden ırak olan gönülden ırak olur atasözünü söyleyen atalarımız nadiren de olmuş olsa yanılmışlardı kısacası. 

Bugün de yine görüşmediğimiz bir günün son saatlerindeydik. Balkon camımda dikilmiş kahvemi yudumluyordum. Sonra arabasını gördüm Ulaş'ın.

Tek manevrada iki arabanın arasına girdiğindi gülümsedim. Her şeyi nasıl bu kadar mükemmel olabiliyordu.

Bir anda ters bir şey oldu. Arabanın sadece şoför kapısı değil yolcu kapısı da açıldı ve Ulaş'ın yanından buradan görebildiğim kadarıyla bizim yaşlarımızda sarışın bir kız indi.

"Ne oluyor ya?" diye bir cümle döküldü dudaklarımdan.

Hemen camdan çekilip camı hızla kapattım. Bardağı sertçe sehpaya bırakıp ellerim belimde volta atmaya başladım küçücük balkonumda. Bu kız kimdi ve nereden çıkmıştı?

Işık: Hani o da beni seviyordu Didem?

Işık: Sen niye beni yanlış şeylere inandırıyorsun.

Işık: Salak oldum ben salak!

Didem: Işık ne oluyor yine?

Işık: Ulaş geldi.

Işık: Yanında sevgilisiyle.

Didem: Nasıl sevgilisiyle?

Işık: Aynen öyle.

Didem: Söyledi mi sevgilim diye.

Işık: Hayır Didem ben uzaktan gördüm onları.

Didem: El ele mi tutuşuyorlardı?

Işık: Hayır.

Didem: Sarılıyorlar mıydı?

Işık: Hayır.

Didem: Işık yoksa...

Didem: Öpüşüyorlar mıydı?!

Işık: Of hayır Didem arabadan inerlerken gördüm.

Didem: Bazen zekandan şüphe ediyorum.

Didem: Işık altı üstü aynı arabadan indiler diye mi bu etiketi yapıştırdın?

Işık: Evet?

Didem: İyi halt yedin o zaman.

Didem: Belki arkadaşıdır?

Işık: Ben şimdi öğrenirim kimmiş!

Işık çevrimdışı

Didem: Saçma sapan bir şey yapma sakın.

Didem: Işık!

Didem: Eyvah...