12 VE 14 (Texting)

~54~

6 Ay Sonra
İstanbul
16.00

Daha az önce kusmama rağmen midem yeniden bulanmaya başladığında tekrardan tuvalete koştum. Didem ve Gonca da peşimden endişeyle geldiler. Biri tutunmam için elimi tutarken diğeri de saçlarımı tutuyordu.

"Işık?" dedi Didem. İyi olup olmadığımı sorgularcasına. Sonunda kusmam bittiğinde yüzüme su vurup doğruldum. Aynadaki yüzüme baktım. Bembeyaz olmuştum.

"Işık, Ulaş abiyi çağıralım mı?"

Gonca'nın sorusunu kafamda hızlıca değerlendirdim. Ulaş bir haftadır yurt dışındaydı. İş için gitmişti. Bu kusmalar da üç gündür devam ediyordu. Birkaç gün önce kızlarla kayağa gittiğimiz için üşüttüğümden yüzde yüz emindim.

"Hayır hayır gerek yok. Panik yapar şimdi. Bu proje için iki aydır çalışıyor."

Didem daha önce benim de aklıma gelen bir soru yöneltti.

"Işık, ben sana o günleri hatırlatmak istemem ama... O zaman da miden çok kötü olmuştu. Hamile olabilir misin?"

Başımı hayır dercesine iki yana salladım. Hem ilişkimizden sonra koruyucu ilaç kullanmıştım hem de bu bulantı ona benzemiyordu.

"Üşüttüm ben ya."

Mide bulantım biraz hafiflediğinde salona geçtik.

Evlendikten sonra benim evime taşınmıştık. Ulaş'ın evini de Alaz kiralamıştı. O yüzden hemen üst katımızda olmasının verdiği rahatlıkla aradım onu.

"Alo?"

"Alaz, üşüttüm de ben biraz. Bana eczaneden ilaç alabilir misin?"

"Alırım tabii ki de, neyin var Işık?"

"Bir şey yok ya. Midem kötü biraz."

"Aşağı in hastaneye gidelim."

"Alaz abartma! İlaç alıp gelir misin?"

"Peki."

Telefonu kapatıp koltuğa bıraktım. Kafamı arkaya doğru yaslayıp derin bir nefes aldım. Yaklaşık yarım saat geçmişti. Kapı çaldığında Gonca kapıya bakmak için ayaklandı. Gonca yanımızdan uzaklaşır uzaklaşmaz Didem bu anı beklermişçesine fısıldayarak konuşmaya başladı.

"Sen emin misin hamilelik konusunda."

Ben de aynı ses tonuyla cevap verdim ona.

"Didem en son 1 ay önce falan birlikte olduk. Onda da ilaç kullandım. Henüz çocuk istemediğimizi biliyorsun."

Didem tam bir şey daha söylecekken Alaz ve Gonca gelince sustu.

"Hoş geldin."

"Nasılsın?" dedi hemen yanıma oturup.

"Alaz iyiyim. Sen ilaç aldın mı?" Bıkkınlıkla kurduğum cümleye sıkıntılı bir nefesle karşılık verdi. Sonra poşeti bana uzattı. Gonca bana bir bardak su doldurduğunda içinden mide bulantısı için olanı alıp içtim.

Birkaç saat sonra Didem ve Gonca gitmişti. Alaz ile ikimiz kalmıştık. Ona da ne kadar ısrar etsem de gitmemekte kararlıydı. Az önce bir şeyler atıştırmış olmanın verdiği mide bulantısıyla salonda televizyon izlemeye çalışıyordum. Alaz da yanımda uyukluyordu. Telefonum çalmaya başladığında onun sesiyle Alaz panikle kafasını kaldırdı. Ona gülüp elimi telefonuma attım. Ulaş görüntülü arıyordu.

"Aşkım!"

"Güzelim. Uyandırmadım değil mi?"

"Ulaş saat daha 10.00, ne uyuması?"