(Cinsel içerikli sahneler, yaş farkı ve daddy isuess içermektedir.)
Ölü çocukluklar yaşamaya devam eden ölü insanlar doğurur...
Kapak @-necirvan a aittir.
Yayımlanma tarihi 23.02.2024
Her şeyden önce, Devrim daha önce 2 buçuk Milyon okunmuş bir kitaptır. Yani ben bu piyasaya bu isimle yeni gelmedim, geri geldim.
Sebepsiz yere kaldırılan kitabımı, yeniden ve yeniden yazıyorum. Kurgu ilk haline göre değiştirildi.
Sadece en iyi versiyonunu, ben yazabilirim bu kitabın..
Hepinizi çok seviyorum..... Beni yalnız bırakmadınız, Devrim okuyucuları hiçbir zaman.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm şarkısı: İmagine Dragons - Enemy
Ruhlar birbiri ile savaş verirken aslında, bedenler ise birbiri ile karmaşa halindeydi.
Bu şehir hep böyleydi, karanlık, distopik bir romandan fırlamış, rus edebiyatının bir muadili olan, isli şehir.
Elimdeki sigaranın son izmaritini de, sonsuzluğa uğurlarken, dudaklarımda iğrenç kokunun tiksinçliğinin verdiği bir ifade vardı.
Nefret ediyordum ruhumdan. Biraz da bedenimden.
Aslında baştan başa, her şeyimden nefret ediyordum.
Adım ya da sanım yoktu. Hiç olmamıştı da. 24 yıllık hayatımda, hiç var olmamışım gibi yaşıyordum. Yüzümdeki on kat makyaj ise, kesinlikle yaşımı ele vermiyordu.
Gülümsedim. Ruhlar birbirleri ile harp halinde iken, boynumu sanki şeytani eller boğazlıyordu.
Ki öyleydi de zaten. Görünmez ruhların hep ızdırabını yaşamıştım.
Önümde iki seçenek vardı, ya ölecektim davam uğruna. Ya da harp edecektim.
Demir kapının, gıcırtılı sesi kulaklarımda yankılanırken, birkaç adım geri çekildim.
Kapı yavaşça aralandı, ve o ürkütücü ses yankılanmıştı şimdi. İri cüsseli adam beni baştan aşağı süzerken, adama tiksinti dolu bir ifade ile bakmamak için kendimi zor tutuyordum.
"Evet bayan?"
Adamın yarı aksanlı sesi Türk olmadığını yeterince ele verirken, yüzümü ifadesiz tutmaya çalışarak adama baktım.
"Zümrüt gönderdi beni!"
Adamın ifadesi alaycı bir hal alırken, kapıyı sonuna kadar açtı.
Bu isim, hep bana bir sürü kapı açmış, beni birçok karanlık ruhla tanıştırmıştı. Ve ruhum yavaşça, bu isim ile karanlığa bulaşmıştı.
Topuklu ayakkabımın sesi, yerdeki ucuz parkeyi dövüyordu. Bu sesten tiksinmiştim, ama bu sesi takacak kadar da boş vaktim yoktu.
Adamın yüzü ile denk gelebilmek için, kafamı kaldırdığımda, adamın adi bakışlarını görmüştüm.
