(Cinsel içerikli sahneler, yaş farkı ve daddy isuess içermektedir.)
Ölü çocukluklar yaşamaya devam eden ölü insanlar doğurur...
Kapak @-necirvan a aittir.
Yayımlanma tarihi 23.02.2024
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hırsın ve öfkenin dorukları arasında iken, sürat ile sürmeye devam ediyordum aracı. Ruhum öfkenin kıskacında biraz daha dövülmeye devam ederken, sonunda tel örgülü, gri duvarları olan binanın önünde durmuştum.
Biraz nefeslenmek istedim ama bu sakinleşmemi sağlayamıyordı. Binayı incelemeye karar vermiştim.
Burası Devrim'in güç gösterisi yaptığı binaya göre, oldukça küçük ve bir o kadar da silik duvarlıydı.
Aslında biraz da, minimal davranarak kazandığımız paraları saklardık. Devrim çok yüksek kriterlerde yaşadığı için halk sorgulardı, bizim ise kamuflajımız halktan görünmemizdi.
Bu hep bizi hedef hâline sokmaktan alıkoymuştu. Eğer yüksek perdeden, de muhalif bir senatörü destekliyorsanız, direkt olarak da sürekli baskın yemeniz yüksek ihtimaldi.
Burası uyduruk bir binaydı. Devletin denetimde tutulduğumuzu zannetmelerini sağlıyordu.
Bu yer bana bir sürü statü katmıştı, ama eğer Eliz'i benden aldı ise Zümrüt, bu binayı ateşe verirdim. Hızlıca arabadan indiğimde, birkaç halktan göz üzerime dönmüştü.
Umursamadım. İnsanlar şu an umrumda değildi. Kapıya doğru yürüdüğümde, şirketin önünde duran iki güvenlik durdurdu beni.
"Çekilin önümden!"
Bir anda adamlar şaşkına dönerken, öfke ile bakmaya devam ediyordum onlara.
"Efendim, çalışanlar diğer taraftan giriyor! Biliyorsunuz, alamam sizi buradan!"
Dişlerimi kasarak baktım onlara. Ardından tıslayarak konuşmaya başlamıştım.
"İnsanlar gördü zaten amına koyayım, neyin tatavası bu? Çekil önümden!"
Adam boyun eğerken, yanından geçerek gittim. İçeriye girdiğimde, beni şaşkınlıkla karşıladı bir sürü çalışan. Fakat gelmeye cesaretleri yoktu.
Sinirli olduğumda kimsenin yanıma yaklaşmaması gerektiğini biliyordu herkes.
Asansöre bindim. Ellerim yumruk olmuştu. Sinir biraz daha da ruhuma işliyordu. Beni kandırıyor muydu, hem de aylardır?
Üçüncü kata bastığımda, kapı tam kapanacakken tedirgin bi ifade ile bana doğru koşan Louis'i gördüm. Bu yerde ne çabuk insanlara haber uçuruluyordu?
Asansör kapısı kapanmasın diye ayağımı kaldırıp, gelmesini bekledim.
Loi içeriye girdiğinde nefes nefese kalmıştı. Bedenini asansöre bırakmıştı. Birkaç saniye düzgün bir şekilde nefes almayı bekledikten sonra bakışlarını bana çevirdi.
"Ön kapıdan girdin, Zümrüt canını okuyacak."
Ben onun canına okumazsam eğer Ona cevap vermedim. Üçüncü kata geldiğimizde yine uzun bir sessizlik oldu ama hayır, Louis'in susmaya niyeti yoktu.
