Devrim (+18)

Devrim B2 - |Kızılca Kıyamet|

Hepinizin eski kurguyu benimsediğiniz için, bu bir tık farklı kaldı. O yüzden onu istemeniz doğal, ama söz veriyorum, daha çok seveceksiniz bu kurguyu. Muah hepinize.

Ruhlar, kangren yaralar ile apse olur bazen. Bazen ise o apseden kurtulmak için, daha büyük bir yara ruhunda oluşturman gerekir.

Bu adamın gözleri tam olarak, bu tasviri anlatıyordu aslında. Buz rengi gözleri, ruhumu dondururken, tepkisizce gözlerini kaçırdı.

Gözlerini kaçırmasına rağmen, oldukça özgüvenli görünüyordu. Arkasında ise, kuyrukları vardı.

Ne zaman bu adamı görsem, hep bu adamlar ile beraberdi. İş ortakları ya da suç ortakları da diyebilirdik.

Masadaki tüm adamlar saygı babında yerinden kalkarken, yanlarındaki kadınlar da kalktı.

Ben ise, yerimden kalkmamıştım. Primat sistemi beni gram ilgilendirmiyordu. Aslında, kalkmamam onun ilgisini çekmek falan değildi.

Muhtemelen Devrim Atalay bunu, onun dikkatini çekmek için yaptığımı zannediyordur. Ben senin bildiğin kadınlardan değil ideolojisi falan. Aksine, onu buraya gömüp gidecektim.

Eliz'in katilini, bugün buraya, bu köhne balo odasına gömecektim.

Devrim'in bakışları bana dönerken, dudaklarında kibirli bir ifade belirdi. Aptal adam, gerçekten onu etkilemeye çalıştığımı zannediyordu.

İçimde büyük bir öfke şahlanmıştı.

Ama sürtüğü değil, katili olmak istiyordum.

Arkadaşlarının da, ezici alaycı bakışları arasında kıvranırken, hemen yanımıza bir kadın garson gelmişti.

Devrim Atalay'a hayran hayran bakıyordu. Bu bunak 40 yaşında, siki buruşuk herifin tekiydi.

Bu salak kadınlar, nasıl göz zevklerine yedirerek, bu pisliğe hayran hayran bakıyorlardı?

Eliz de o aptallardan biriydi. Ve bu adamın tehlikeli rahiyası, benim arkadaşımı canından etmişti.

Masanın baş köşesine kurulduğunda, bakışlarım onun bakışlarına döndü. Dik dik bakıyordum suratına.

Ondan ne kadar nefret ettiğimi, bakışlarımdan anlamış gibi miydi bilmiyorum?

Nefret, ilmek ilmek ruhumda örülürken, yanımdaki asalağı omzundan tutarak kaldıran, Devrim'in köpeklerinden biri yanıma oturdu.

Rahatsız olduğumu hissederek, birkaç adım ittirdim sandalyemi ondan uzağa.

Bu onu eğlendirmişti anlaşılan. Az sonra da böyle eğlenebilecek miydi?

Masada şimdi az önceki adamlardan hiç biri kalmamıştı. Sadece, bu adamı araştırırken yanında, sürekli gördüğüm o adamlar vardı.